انعکاس اندیشه های عرفانی مولانا در آینه آموزه های اسلامی (مورد کاوی: غزل ۱۶۷۴)

مولانا در مثنوی و غزلیات خود، آموزه های قرآن را با ظرافت و خلقیت به زبانی ساده بیان کرده است. او به علوم قرآن مسلط بود و به همین دلیل، دریچه ای نو به سوی معانی و مضامین آیات گشوده و غزل هایش را به گنجینه ای از عرفان و حکمت تبدیل کرده است. عرفان مولانا ریشه در قرآن دارد و سخنان او همسو با الهیات باطنی قرآن است. این موضوع، روحیه عارفانه و طبع لطیف او را در ادبیات به نمایش می گذارد. این پژوهش، یکی از غزل های عرفانی بحث برانگیز مولانا را از منظر قرآن و روایات بررسی می کند. روش تحقیق، مطالعه کتابخانه ای با رویکرد توصیفی-تحلیلی است. غزل مورد نظر به طور دقیق تجزیه و تحلیل شده و مضامین آن استخراج شده است و در نهایت، این مضامین با آیات و روایات مرتبط تطبیق داده شده. یافته های پژوهش نشان می دهد که درون مایه های عرفانی غزل مولانا، تماما از قرآن و احادیث الهام گرفته شده است. مولانا با بهره مندی از ذوق و دانش عمیق خود، مفاهیم قرآنی را به گونه ای بدیع و لطیف در شعرش منعکس کرده است. این پژوهش، نشان دهنده پیوند عمیق اندیشه های مولانا با آموزه های قرآنی است. تسلط مولانا بر علوم قرآنی، به او توانایی خلق غزلیاتی سرشار از عرفان و حکمت بخشیده است. غزلیاتی که روح عارفانه و طبع لطیف مولانا را به زیبایی در ادبیات به نمایش می گذارد.

انعکاس اندیشه های عرفانی مولانا در آینه آموزه های اسلامی (مورد کاوی: غزل ۱۶۷۴) Keywords:

مولانا , آموزه های اسلامی , غزل , عرفانی