دوسوتوانی نوآوری و تاب آوری: عوامل اساسی در توسعه پایدار پارکهای علم و فناوری

این مقاله به بررسی ارتباط دوسوتوانی نوآوری و تاب آوری در رشد و توسعه پایدار پارکهای علم و فناوری می پردازد. دوسوتوانی نوآوری، که به توانایی مدیریت همزمان نوآوری های اکتشافی و بهره برداری اشاره دارد، نقش کلیدی در موفقیت پارکهای علم و فناوری دارد. تاب آوری، به معنای توانایی سازگاری و بازسازی در مواجهه با تغییرات و بحران ها، نیز به رشد پایدار این پارکها کمک می کند. بر اساس مرور ادبیات پژوهشی و تحلیل مدل های مختلف، این مقاله نشان می دهد که دوسوتوانی نوآوری و تاب آوری به طور قابل توجهی با یکدیگر مرتبط هستند. پارکهایی که توانایی بالایی در ایجاد تعادل میان نوآوری های اکتشافی و بهره برداری دارند، با بهبود تاب آوری به طور موثرتری می توانند با تغییرات و بحران ها مواجه شوند و رشد پایدار را حفظ کنند. همچنین، ساختارهای سازمانی منعطف و فرهنگ های حمایتی به تقویت این دو مفهوم کمک می کنند. نتایج پژوهش نشان می دهد که توانایی در مدیریت دوسوتوانی نوآوری می تواند به تقویت تاب آوری کمک کرده و بالعکس، تاب آوری باالتر می تواند به بهبود توانایی های دوسوتوانی نوآوری کمک کند. توصیه هایی برای مدیران پارکهای علم و فناوری شامل تقویت ساختارهای سازمانی، فرهنگ نوآوری، سیاست های حمایتی قوی تر، رویکردهای مدیریتی متناسب با محیط های پیچیده و استراتژی های مدیریتی ترکیبی برای بهبود توانایی های دوسوتوانی و تاب آوری ارائه شده است.

دوسوتوانی نوآوری و تاب آوری: عوامل اساسی در توسعه پایدار پارکهای علم و فناوری Keywords:

دوسوتوانی نوآوری , تاب آوری , توسعه پایدار , پارک های علم و فناوری