تاثیر تمرین هوازی به همراه مصرف ملاتونین بر بیان ژن کاسپاز-۱، NLRP۳ و IL-۱β مرتبط با مسیر پیروپتوزیس در بافت کبد موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی دیابتی نوع ۱

مقدمه و هدف: مرگ برنامه ریزی شده سلولی پیروپتوزیس توسط محرک های التهابی و مسیرهای سلولی متعددی تعدیل و تنظیم می شود. از طرفی بین دیابت به عنوان یک بیماری التهابی و مسیر پیروپتوزیس تعامل وجود دارد؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل ملاتونین بر مسیر سیگنالینگ پیروپتوزیس در بافت کبد موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی دیابتی نوع ۱ القا شده توسط استرپتوزتوسین می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، تعداد ۳۰ سر موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار هشت هفته ای با وزن ۲۰±۱۸۰ گرم به صورت تصادفی انتخاب و ۲۴ سر از آنها جهت القای دیابت نوع ۱ با تزریق محلول استروپتوزوتوسین دیابتی شدند. موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی دیابتی نوع ۱ در ۴ گروه شامل کنترل دیابتی (DC)، ملاتونین دیابتی (DMel)، تمرین هوازی دیابتی (DEx)، تمرین هوازی+ملاتونین (DEx+Mel) تقسیم شدند. یک گروه کنترل سالم (HC) نیز در نظر گرفته شد. برنامه تمرین هوازی شامل شش هفته،  پنج روز در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه بود. متغیرها از طریق روش آزمایشگاهی Real-Time PCR اندازه گیری شدند. داده ها از طریق آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۹ تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد.نتایج: کاهش معنی داری در مقادیر کاسپاز-۱ و NLRP۳ به دنبال شش هفته تمرین هوازی و مصرف ملاتونین مشاهده شد (۰۰۱/۰=P). همچنین مقادیر IL-۱β کاهش معنی داری را نشان داد  (۰۰۲/۰=P).نتیجه گیری: کاهش این عوامل می تواند یک راهبرد و رویکرد مهم برای تعدیل مسیر پیروپتوز از طریق کاهش التهاب در بافت کبد آزمودنی های دیابتی باشد.

تاثیر تمرین هوازی به همراه مصرف ملاتونین بر بیان ژن کاسپاز-۱، NLRP۳ و IL-۱β مرتبط با مسیر پیروپتوزیس در بافت کبد موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی دیابتی نوع ۱ Keywords:

تمرین هوازی , کاسپاز-۱ , دیابت , ملاتونین , NLRP۳