زخم پوش های بر پایه ی پکتین

روند بهبود زخم شامل چهار مرحله ی هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی است. بسیاری از پانسمان های زخم برای تقویت توانایی بدن در بستن زخم ها و بازگرداندن عملکرد بافت های آسیب دیده طراحی شده اند. پکتین به دلیل سازوکار ژل سازی ساده و سازگاری با سلول به تازگی برای کاربردهای گوناگون زیست پزشکی ازجمله ترمیم زخم استفاده شده است. ذرات پکتین آب دوست در داخل زخم پوش با مایع زخم واکنش می دهند و ژل نرمی را روی بستر زخم تشکیل می دهند و درنتیجه ترشحات زخم را جذب می کنند. همچنین، محیط اسیدی به دست آمده با حل شدن پکتین ممکن است به عنوان مانعی باکتریایی یا ویروسی عمل کند. در این تحقیق، مطالعات اخیر مربوط به پکتین در زمینه ی زیست پزشکی، که خارج از زمینه های کاربردی سنتی مانند صنایع غذایی یا داروسازی هستند، مرور می شوند. همچنین، درباره ی ساختار پکتین و روش های استخراج با تمرکز بر خواص پلی ساکارید بحث شده است که می تواند ژل ها را برای کاربرد مورد نظر بهینه کند و نقش اساسی در کاربرد پکتین در زمینه ی زیست پزشکی داشته باشد. در ادامه، روش های گوناگون ایجاد کراس لینک در ساختار پکتین برای کاربردهای پزشکی معرفی و مزایا و معایب هر روش بیان شد. درباره ی نقش الیاف الکتروریسی شده ی پکتین برای کاربردهای ترمیم زخم نیز به طور ویژه بحث شده است.

زخم پوش های بر پایه ی پکتین Keywords:

زخم پوش , پکتین , هیدروژل , نانوالیاف