شناخت عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری استخوان بندی و سازماندهی مسکن کپری در روستای بنگرو(قلعه گنج، کرمان)

در نواحی روستایی، مسکن سرپناه مهمی برای سکونت مردم بوده و وظایف دیگری از جمله نگهداری دام، ذخیره محصولات تولید شده و ایجاد مکان هایی برای فعالیت های اقتصادی را بر عهده دارد. جامعه روستایی به دلیل پایبندی به سنت ها و فرهنگ محلی، الگوی مسکن بومی را پذیرفته و آن را با توجه به شرایط جغرافیایی خود اجرا می کند. در روستاهای کپری، الگوهای متنوعی از ساخت وجود دارد که حوزه­های زیستی، جمعی، خدماتی و معیشتی را سازماندهی می­کند. طراحی مسکن روستایی نیازمند درک دقیق از حوزه­های زندگی مردم، توجه به استحکام سازه در برابر شرایط طبیعی و انسانی، و سازگاری با محیط زیست است. پژوهش حاضر به دنبال شناخت الگوهای سکونت در روستای کپری بنگرو به روش کیفی بوده است و در تحلیل داده­ها از شیوه توصیفی-تحلیلی بهره برده­است. در این راستا به بررسی الگوهای سکونت ایجاد شده توسط ساکنان با دخل و تصرف در روابط کپرهای توپی ساخته شده در طرح بهسازی این روستا، پرداخته شد. نتایج نشان دهنده وجود چهار الگوی اسکان در روستا است؛ که به واسطه عوامل اقلیمی و توپوگرافی، شیوه زندگی و معیشت ساکنان شکل گرفته است؛ نگاه موشکافانه به این الگوها نشان می­دهد در طرح بهسازی سکونتگاه­های روستایی، باید به مسائل اقلیمی، اجتماعی و الگوهای جمعی که در میراث معماری کهن ساکنان نهفته است، در کنار تجارب پیشرفت تکنولوژی دوره مدرن توجه داشت. بررسی توپ­های بهسازی شده و تغییرات پس از ساخت آن نمایانگر این حقیقت بود که کپرهای بومی علاوه بر فرم پتانسیل ­های بررسی نشده دیگری نیز در خود نهفته دارد که می­تواند جهت ارائه الگوی ساخت برای واحدهای مسکونی مدرن و مطابق با نیازهای ساکنان راهگشا باشد، که علاوه بر توانایی بهتر در همگام شدن با اقلیم و کاهش مصرف انرژی می­تواند گامی موثر در حفظ فرهنگ بومی و حافظه اجتماعی ساکنان خود باشد.

شناخت عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری استخوان بندی و سازماندهی مسکن کپری در روستای بنگرو(قلعه گنج، کرمان) Keywords:

معماری کپری , معماری روستایی , الگوی سکونتگاه کپری , روستای بنگرو , قلعه گنج