پایداری ، مدیریت ریسک و کنترل های داخلی

با توجه به گسترش فعالیت های تجاری در جهان و اهمیت پایداری در حوزه های سازمانی ، دانشگاهی و حرفه ای ، مقوله پایداری جزو نخستین اهداف کشورها و شرکت ها قرار گرفته است . پایداری شرایطی است که در آن وضعیت موجود حفظ شده و در امکانات و شرایط تغییری حاصل نمی شود. اصطلاح پایداری از مفهوم وسیع تری با عنوان توسعه پایدار گرفته شده است . توسعه پایدار، توسعه ای است که نیازهای نسل حاضر را برآورده می سازد بدون آنکه خللی در توانایی نسل های آتی در تامین نیازهایشان ایجاد نماید (اینتوسای ، ۲۰۱۹). در طی چند دهه گذشته و با افزایش سطح نگرانی ها و آگاهی نسبت به نیاز به توسعه پایدار و همچنین برآورده ساختن انتظارات ذینفعان ، شرکت ها هدف خود را از به حداکثر رساندن سود به بهینه ساختن اهداف سه گانه زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی تغییر داده اند. از یک سو گزارش های زیست محیطی و پایداری ابزاری برای برقراری ارتباط با ذینفعان و مدیریت شهرت تجاری است . از سوی دیگر این نوع گزارشگری می تواند از نظر داخلی برای سازمان به منظور بهبود مدیریت ریسک خود و صرفه جویی در منابع و پول بااهمیت باشد. گزارش پایداری علاوه بر اطلاعات مالی به افشای اطلاعات غیرمالی نیز می پردازد. پژوهشگران چهار ب عد اقتصادی ، زیست محیطی ، اجتماعی و راهبری شرکتی را به عنوان ابعاد عملکرد پایدار معرفی نموده اند (حسینی معصوم و همکاران ، ۱۳۹۸). از میان ابعاد فوق، راهبری شرکتی به سبب نقشی که در ایجاد تعادل بین معیارهای اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی و میان منافع سرمایه گذاران و سایر ذینفعان دارد می تواند منجر به حفظ توسعه پایدار در شرکت ها شود (محمود و همکاران ، ۲۰۱۸). پژوهش حاضر به تبیین ارتباط میان گزارشگری پایداری ، مدیریت ریسک و کنترل های داخلی پرداخته است .

پایداری ، مدیریت ریسک و کنترل های داخلی Keywords:

پایداری , مدیریت ریسک , مدل سه خط دفاعی و کنترل های داخلی .