بررسی عوامل موثر بر تاب آوری شغلی در سازمان های حاکمیتی با استفاده از مدل معادلات ساختاری

تحقیقات بر روی تاب آوری شغلی می تواند تنها زمانی شکل بگیرد که در رابطه با معنی تاب آوری شغلی و مرزهای فلسفی آن ، یک اجماع حداقلی وجود داشته باشد. تاب آوری شغلی ساختاری است که در مقالات به روش های مختلف تعریف شده است و مفهوم سازی مرتبط با آن گاهی به صورت یک توانایی ، یک نتیجه مطلوب و یا یک روند تکاملی متغیر بوده است . هدف مطالعه حاضر، بررسی عوامل موثر بر تاب آوری شغلی در سازمان های حاکمیتی با استفاده از مدل معادلات ساختاری است . این مطالعه از نظر روش و بازه زمانی گردآوری داده ها، یک پژوهش پیمایشی - مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان مالی و حسابداری سازمان حاکمیتی (امور عمرانی ، تولیدی و صنعتی ، امور آموزشی و فرهنگی ، امور سیاسی و اجتماعی ، امور اقتصادی ، بازرگانی و مالی و اعتباری ) در منطقه غرب تهران است . با توجه به اینکه جامعه آماری برابر با ۵۸۶ نفر است از فرمول کوکران جهت تعیین حداقل حجم نمونه استفاده می گردد . حجم نمونه ۲۴۷ نفر برآورد گردید و نمونه گیری با روش تصادفی ساده انجام گرفت . برای بررسی عوامل موثر بر تاب آوری شغلی از روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PLS استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است که با روش روایی سازه ، روایی همگرا و روایی واگرا اعتبارسنجی گردید. همچنین با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی نیز قابلیت اعتماد پرسشنامه مطلوب ارزیابی شد. نتایج نشان داد مشخصه ها و ویژگی های فردی ، مهارتها (ارتباطات میان فردی )، مدیریت مقاومت در برابر تغییر، محیط کاری حمایتی ، فرهنگ سازمان ، چابکی سازمانی و استراتژی سازمان بر تاب آوری شغلی در سازمان های حاکمیتی اثرگذار است . در عصر تغییر ساختار سازمان ها، عدم امنیت شغلی و شدید شدن کارها، توانایی تاب آوری شغلی اهمیت بسیار زیادی دارد و معمولا به عنوان » توانایی برای تحمل و تطبیق با تنوع « مطرح می شود.

بررسی عوامل موثر بر تاب آوری شغلی در سازمان های حاکمیتی با استفاده از مدل معادلات ساختاری Keywords:

تاب آوری شغلی , سازمان های حاکمیتی , مدل معادلات ساختاری