نظام
مدیریت روستایی در ایران در طول سال های گذشته با تحولات و تغییرات پیچیده ای روبه رو بوده است. روستا به عنوان کوچک ترین واحد تقسیمات کشوری، نقش کلیدی در ساختار اجتماعی دارد. یکی از ابعاد اساسی توسعه روستایی، مدیریت محلی است که وظیفه هماهنگی فعالیت های توسعه ای را بر عهده دارد. دستیابی به توسعه در سکونتگاه های روستایی به عوامل متعددی وابسته است که در میان آنها، مدیریت محلی کارآمد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تاسیس
دهیاری ها به عنوان نهادهایی برای اداره امور عمومی روستاها، در سال های اخیر به یکی از مباحث مهم در حوزه
مدیریت روستایی تبدیل شده است. بررسی عملکرد
دهیاری ها و تاثیر آنها بر توسعه روستایی، موضوعی حیاتی در این حوزه به شمار می آید. همچنین، ارزیاب کارایی مدیران روستایی می تواند زمینه ساز بهبود معیشت و کیفیت زندگی روستاییان باشد. در نهایت، توجه به این نکات می تواند به ارتقاء شرایط زندگی در روستاها و تحقق
توسعه پایدار کمک کند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش
دهیاری ها در
مدیریت روستایی است. این تحقیق از نوع کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی به صورت مطالعه اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عوامل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و عمرانی زیرساختی، به ویژه با تاکید بر آموزش روستاییان و تشکیل گروه های محلی، از مهمترین عوامل موثر بر نقش
دهیاری ها در مدیریت و
توسعه روستایی به شمار می روند. به علاوه، یکی از محدودیت های اصلی در مسیر
توسعه پایدار روستاها، کمبود منابع مالی
دهیاری ها است. بنابراین،پیشنهاد می شود که دولت، با ارائه کمک های مالی، تسهیلات بانکی و تشویق مشارکت های محلی و مردمی، به تامین منابع مالی پایدار برای
دهیاری ها کمک کند تا بتوانند به بهبود شرایط روستایی و
توسعه پایدار دست یابند.