پیامدهای ناشی از
سیلاب های شهری چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم در حوزه ی خسارات اقتصادی سنگین و معنادار می باشند. دلایل این امر عبارت اند از: تراکم بالای جمعیت، بزرگی منطقه ینفوذناپذیر آب، گرفتگی سیستم زهکشی، ارزش مالی بالای اموال و زیرساخت ها و غیره.علیرغم قابلیت دسترسی به قابلیت های تکنولوژیکی برای رسیدگی به
سیلاب های کشورهای توسعه یافته، فجایع ناشی ازسیلاب شایع تر و مخرب تر شده اند. کشورهای در حال توسعه
سیلاب های شدیدی را تجربه کرده اند که هزاران تلفات انسانی را به جای گذاشته اند. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی تدابیر و راهکارهایمدیریت بحران
سیلاب در ایران پرداخته است. براساس نتایج و یافته های تحقیق؛ تمامی تدبیرهای آمادگی در برابر سیل می بایست از پشتیبانی قانونی مناسب دولت برخوردار باشند. این قانونگذاری در دو سطح قوانین ومقررات ملی کنترل سیل و قوانین محلی کنترل سیل انجام می شود. تامین مالی کنترل سیل و زهکشی توفان آب ها بایستی به صورت یک مکانیزم تامین هزینه ی قابل پذیرش برای همگان تبیین گردد. این مکانیزم می بایستسرمایه گذاری روی زهکشی، عملیات های عمرانی و تعمیر و نگهداری مداوم را پوشش دهد. از جمله مهمترین اقدامات در راستای
مدیریت بحران سیلاب می توان به؛
تدابیر ساختاری و غیر ساختاری(BMP)،بیمه سیل و
بازتوانی اشاره کرد.