نظریات
معماری بیوفیلیک به عنوان یک رویکرد مهم در طراحی و برنامه ریزی فضاهای شهری و ساختمان ها، تلاشی برای تقویت ارتباط انسان با
طبیعت و بهبود کیفیت زندگی در محیط های ساخته شده به حساب می آید. این
نظریات به بررسی ابعاد مختلف تعامل انسان و
طبیعت پرداخته و بر ضرورت ادغام عناصر طبیعی در طراحی معمارانه تاکید می کنند. در این مقاله، به استناد به مبانی نظری و تحقیقات انجام شده، مفهوم بیوفیلیک و اصول کلیدی آن در معماری مورد بررسی قرار می گیرد.
نظریات مختلفی از جمله اهمیت نور طبیعی، استفاده از مواد طبیعی، پیوند با مناظر طبیعی، و تعادل بین فضای داخلی و خارجی به تفصیل تحلیل می شود. مقاله تلاش می کند تا شواهد علمی را در زمینه تاثیرات مثبت
معماری بیوفیلیک بر سلامت جسمی و روانی ساکنان و کاربران فضاها ارائه دهد.