انسان محوری در طراحی فضاهای میانجی؛ راهی به سوی زندگی اجتماعی پویا در مجموعه های مسکونی

آنگونه که می دانیم فضاهای میانجی به عنوان نقاط اتصال فضاهای خصوصی و عمومی در مجموعه های مسکونی، نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی ساکنان ایفا می کنند. در این راستا این پژوهش به بررسی تاثیر ارتقاء کیفیت این فضاها با رویکرد انسان محوری می پردازد و نشان می دهد که چگونه طراحی مناسب این فضاها می تواند به تقویت تعاملات اجتماعی، بهبود سلامت روانی و افزایش رضایت از زندگی ساکنان مجموعه های مسکونی کمک کند. مطالعات انجام شده در این زمینه نشان میدهد، فضاهای میانجی ناکارامد در مجموعه های مسکونی، منجر به افزایش تنش، استرس مزمن، فرسودگی، اضطراب و حتی کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن و سلامت جسمانی می گردد. در این راستا، این تحقیق به لحاظ هدف، توسعه ای کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی و تحلیلی است. که در ابتدا به بررسی و دسته بندی مطالعات پیشین و مشکلات موجود در این زمینه می پردازد. سپس ارائه راهکارهای طراحی معماری اثرگذار بر فضاهای میانجی انسان محور، پویا، کارامد و پایدار در مجموعه های مسکونی را مورد نظر قرار خواهد داد.

انسان محوری در طراحی فضاهای میانجی؛ راهی به سوی زندگی اجتماعی پویا در مجموعه های مسکونی Keywords:

فضاهای میانجی , طراحی معماری مسکونی , انسان محوری , کیفیت محیطی