پروتکل های طراحی کار: ساختار و فرآیند یادگیری و خودکنترلی

در این مقاله به اختصار به سریع ترین راه برای افزایش منزلت معنا و جامعیت در یک محل کار می پردازد و با بررسی موارد متعدد نشان می دهد مشارکت دادن افراد در طراحی مجدد کارشان سریع ترین و کوتاه ترین مسیر در بلندمدت برای کاهش هزینه ها کیفیت بالاتر و مشتریان راضی تر بوده است. ساده ترین راه برای شروع اینکه کارگران، کارشناسان فنی و مدیران کنار هم بنشینند و به نحوه عملکرد کل سیستم نگاه کنند. اگر آن ها به حرف یکدیگر گوش دهند و به اندازه کافی در تماس باشند می توانند محیط های کاری رضایت بخش و موثری را ایجاد کنند و در آخر کارشناسان اجتماعی فنی دو درس عمیق از همه این کارها آموخته اند: اول با توجه به حداقل راهنمایی اکثر گروه های کاری طرح هایی را بین ۸۵ تا ۹۰ درصد مطابق با آنچه بهترین متخصصان خارجی می توانند انجام دهند تولید می کنند؛ ثانیا طراحی کار یک فعالیت یکباره نیست که باید نهایی شود. همانطور که برنامه ریزی برای یکشنبه. مدیران و طراحان به جای تلاش برای انجام همه کارها باید یاد بگیرند که تا حد امکان کمتر برای افرادی که درگیر آن هستند، همه موارد را انجام دهند. در شرایط مناسب افراد اغلب تیم های کاری خودگردان را ابداع می کنند. این مورد به اندازه ای اتفاق می افتد که برخی از افراد معتقدند طراحی کار به معنای تیم کاری است. این یک اشتباه قابل درک است. به نظر می رسد عوامل تعیین کننده طراحی کار عبارتند از (۱) مشارکت در تجزیه و تحلیل و حل مسئله توسط همه بازیگران مرتبط و (۲) تغییر نقش نظارتی به مدیریت مرزها به جای خود کار تا افراد بتوانند خودکنترلی را بیاموزند.

پروتکل های طراحی کار: ساختار و فرآیند یادگیری و خودکنترلی Keywords:

طراحی کار , طرح ریزی سیستم کاری جدید , اجرای طرح های کاری جدید