مطالعه تغییرات سطح آب زیرزمینی در دشت ساری-نکا

خلاصه منابع آب زیرزمینی یکی از مهمترین و ارزانترین منابع آب به شمار می روند که شناخت صحیح و بهره برداری اصولی از آن می تواند در توسعه پایدار یک منطقه، نقش بسزایی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطح آب زیرزمینی دشت ساری-نکا در استان مازندران می باشد. بدین منظور داده های پیزومترهای دشت ساری-نکا در بین سالهای ۱۳۶۴ الی ۱۴۰۲ مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی روند تغییرات سطح آب زیرزمینی از روش من-کندال و شیب سن استفاده شد و نتایج نشان داد از ۳۲ پیزومتر مورد مطالعه، ۱۶ پیزومتر در سطح معنیداری ۰.۰۰۱ و سه پیزومتر در سطح معنیداری ۰.۰۵ و پنج پیزومتر در سطح معنیداری ۰.۱ دارای روند بود. از میان ۱۶ پیزومتر دارای روند معنی دار بالا پیزومترهای بزمین آباد، تارده، تازه آباد ساری، چنارین، دیوکتی، ذغالچال، سه راه اسلام آباد، سه راه عسگرآباد، طوسکلا، کارکنده، گرمی پل و معلم کلا بالا دارای شیب مثبت و ایستگاههای حمید آباد، خانه سرمرز، دنگسرک و سوربن دارای شیب منفی هستند. بر اساس مطالعه حاضر سطح آب زیرزمینی در بیشتر ایستگاههای مطالعاتی در طول مدت مورد ارزیابی ۳۹ ساله افت داشته است هر چند در برخی ایستگاهها روند صعودی سطح آب زیرز مینی مشهود است. پیشنهاد می شود در تحقیقات آتی نسبت به مطالعه پهنه های تغییر سطح ایستابی در این دشت به منظور بررسی بیشتر و ارائه راهکارهای مدیریتی جهت حفظ منابع آب، اقدامات لازم صورت پذیرد.

Keywords:

منابع آب , آبخوان , دشت ساری-نکا , نیاز آبی , پیزومتر