اثر پلی اتیلن گلیکول به عنوان بایندر و توزیع کننده بر رسوب نشانی الکتروفورتیک نانوذرات هیدروکسی آپاتیت

پودر هیدروکسی آپاتیت (HA) با استفاده از روش متاتزیس سنتز شد. سوسپانسیون حاوی نانو ذرات (10 g/L) HA با مقادیر مختلف پلی اتیلن گلیکول (PEG) (0 و 1 و 2 و 4 و 6g/L) به عنوان توزیع کننده تهیه شد. اثر PEG بر پایداری کلوئیدی سوسپانسیونها با استفاده از آزمونهای هدایت سنجی، پتانسیل زتا، ویسکوزیته و طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) بررسی شد. رسوب نشانی الکتروفورتیک از سوسپانسیونهای حاوی نانوذرات HA و غلظتهای مختلف PEG بر روی زیرلایه ی فولادزنگ نزن 316L در ولتاژهای 60 و 200V در زمان های مختلف ( 15 و 30 و 60 و 120 و 240 و 360 ثانیه) انجام شد. EPD از سوسپانسیون حاوی PEG 2 g/L بیشترین سینتیک را نشان داد که این امر به علت این میباشد که نانوذرات HA در آن دارای بالاترین پتانسیل زتا (32mv) و بالطبع آن بالاترین موبیلیته ی الکتروفورتیک می باشد. دانسیته ی تر رسوب ها با زمان و ولتاژ رسوب نشانی افزایش می یابد که این امر به علت بازآرایی ذرات در رسوب در طول رسوب نشانی تحت تاثیر جریان الکتر و-اسمزی در رسوب می باشد. تصاویر SEM نشان دادند که رسوب تشکیل شده از سوسپانسیون حاوی PEG 2 g/L دارای ریزساختار ریزتر با میزان اگلومره کم تر می باشد. تصاویر میکروسکوپ نوری نیز نشان داد که PEG به عنوان یک بایندر موثر برای جلوگیری از ترک برداشتن رسوب حین خشک کردن عمل می کند. پوشش رسوب داده شده از سوسپانسیون حاوی PEG 2 g/L دارای بالاترین مقاومت به خوردگی در محلول رینگر میباشد.

Keywords:

نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (HA) , پلی اتیلن گلیکول (PEG) و رسوب نشانی الکتروفورتیک (EPD) , ایزوپروپانول و خوردگی