مدیریت بحران در حمل و نقل عمومی

این مطالعه با هدف بررسی نقش مدیریت بحران در سامانه حمل ونقل عمومی شهری در ایران، به تحلیل منابع معتبر داخلی و بین المللی پرداخته و تلاش کرده است تا الگوهای موفق، چالش های ساختاری و کاربرد فناوری های هوشمند را در مواجهه با بحران های شهری تبیین کند. یافته ها نشان داد که سیستم های حمل ونقل عمومی مانند مترو و BRT، در صورت برخورداری از طراحی مقاوم، آموزش نیروی انسانی و سناریوهای از پیش تدوین شده، می توانند نقش کلیدی در کاهش خسارات جانی و تسریع عملیات امدادی ایفا کنند. همچنین، فناوری های نوین مانند سامانه های هوشمند پایش ترافیک، سیستم های هشدار سریع و الگوریتم های پیش بینی بحران، در ارتقاء تاب آوری شهری تاثیرگذارند، هرچند فقدان زیرساخت های دیجیتال، ضعف در هماهنگی نهادی و نبود آموزش عمومی، از موانع تحقق عملکرد موثر این سیستم ها به شمار می رود. مطالعه حاضر با مرور تجارب شهرهایی چون تهران، اصفهان و مبارکه، و نیز تحلیل کاستی های ساختاری، به ارائه تصویری دقیق از وضعیت موجود و الزامات بهبود عملکرد شهرداری ها در حوزه حمل ونقل عمومی در بحران ها پرداخته و مسیرهایی برای پژوهش و اقدام در آینده پیشنهاد می دهد.

Keywords:

مدیریت بحران , حمل ونقل عمومی , سامانه هوشمند , تاب آوری شهری , شهرداری ایران.