تحلیلی گردشگری خانه های دوم و اثرات آن بر نواحی روستایی مطالعه موردی نواحی روستایی شمال تهران abstract
تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان بعد از جنگ جهانی دوم بویژه در زمینه سهولت تحرک و جابجایی در رابطه با بهبود راه های ارتباطی و حمل و نقل، افزایش اوقا فراغت، گسترش شهرنشینی، افزایش آلودگی محیط زیست، بهبود رفاه اجتماعی و امکان تخصیص بخشی از درآمد برای امور غیر ضروری موجب رواج
گردشگری روستایی و به تبع آن در مغرب زمین و سپس در بسیاری از کشورهای جهان شد. در ایران نیز بویژه در نواحی کوهستانی مجاور شهرهای بزرگ و همچنین در سواحل دریای خزر از چند دهه گذشته
خانه های دوم یا خانه های تعطیلات با هدف گذاران اوقات فراغت گسترش یافته است. تحقیق حاضر با هدف شناخت و تحلیل اثرات و پیامدهای
گردشگری روستایی و گسترش مالکیت
خانه های دوم در بخش
رودبار قصران در زمینه زیست محیطی، اقتصادی، و اجتماعی انجام شده است. نتایج مطالعات نشان میدهد به دلیل فقدان برنامه ریزی و ضعف مدیریت، از فرصت های موجود این ناحیه در زمینه
گردشگری برای تامین نیازهای فراغتی شهروندان تهران از یک طرف و تجدید حیات اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی از طرف دیگر به درستی استفاده نشده است. همچنین این تحقیق نشان میدهد که تهدیدهای مربوط به فعالیت های
گردشگری در این منطقه موجب پیامدهای نامطلوبی مانند تخریب چشم اندازی طبیعی، تخریب و تغییر کاربری اراضی کشاوری و باغات، افزایش مهاجرت و دوگانگی اجتماعی، در حالی که با بهره برداری مناسب از فرصت ها می توان
گردشگری خانه های دوم را به عنوان ابزاری برای توسعه پایداری نواحی روستایی تبدیل کرد. بنابراین برنامه ریزی و مدیریت موثر فعالیت های
گردشگری در راستای دستیابی به
گردشگری پایدار روستایی ضروری می باشد.