عمق سنجی خلیج چابهار مبتنی بر تصاویر ماهواره ای ارتیطیفی EnMAP و بررسی تاثیر بهبود قدرت تفکیک مکانی تصاویر در اندازه گیری عمق آب

هدف این پژوهش ارزیابی قابلیت تصاویر ارتیطیفی EnMAP در عمق سنجی خلیج چابهار و بررسی تاثیر بهبود دقت مکانی آنها بر نتایج عمق سنجی است. پس از حذف باندهای نامناسب، تصاویر در محیط نرم افزارهای ENVI ۵.۶ و ARCGIS ۱۰.۵ تحلیل شدند. برای افزایش دقت مکانی تصاویر EnMAP از ۳۰ متر به ۱۰ متر از روش تبدیل گرام-اسمیت (GST) با استفاده از باند آبی ۱۰ متری سنتینل-۲ بهره گرفته شد. در این پژوهش، معیارهای ارزیابی شامل میانگین خطای مطلق (MAE)، میانگین مربعات خطا (RMSE) و ضریب همبستگی (R) محاسبه شد. نتایج نشان داد که تصاویر با قدرت تفکیک مکانی ۱۰ متری دقت بالاتری در پیش بینی عمق دارند. کمترین خطای MAE برابر با ۱/۳ متر و کمترین RMSE برابر با ۱/۹ متر به دست آمد. همچنین تصاویر با قدرت تفکیک مکانی بالاتر، توزیع فضایی عمق را بهتر نشان می دهد. یافته های این پژوهش اهمیت وضوح مکانی بالا در بهبود دقت عمق سنجی مناطق ساحلی را برجسته می کند و تایید می نماید که تصاویر با قدرت تفکیک بالا می توانند اطلاعات دقیق تری از عمق را ارائه دهند.

Keywords:

عمق سنجی , خلیج چابهار , تصاویر ماهواره ای , تفکیک مکانی , EnMAP