بررسی اثرات سیستم های پرورشی انگور در میزان خسارت سرمازدگی

انگور از گیاهانی است که از گذشته های دور در ایران کشت می گردد. این درخت در سطحی حدود 270 هزار هکتار در نواحی مختلف کشور کشت شده و با تولید سالانه حدود 2 میلیون و پانصد هزار تن در گروه محصولات باغبانی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. بطوریکه امروز صدها هزار کشاورز ایرانی زندگی خود را از تولید و عرضه این محصول می گذرانند. انگور دومین محصول عمده باغبانی استان آذربایجان غربی با سطح زیر کشت حدود 20 هزار هکتار (7 درصد کل کشور) می باشد. که حدود 5 هزار هکتار بصورت دیم و 15 هزار هکتار آن به صورت آبی کشت شد است، متوسط تولید سالیانه استان در حدود 200 هزار تن می باشد. یکی از مهمترین مسایل و مشکلات انگور کاری ایران، خسارت سرماهای زمستانه و بهاره می باشد که کاهش عملکرد را در سالهای وقوع سرما به دنبال دارد. پائین بودن عملکرد هم به دلیل عدم رعایت اصول کاشت و داشت و مکانیزه نبودن تاکستانها و هم بدلیل خسارت سرما در نوع سیستم پرورشی می باشد. این عامل اصلی به همراه بالا رفتن هزینه های داشت و برداشت سبب غیر اقتصادی شدن تاکستانها گردیده بطوریکه هم اکنون آبیاری از تاکستانهای ایران که با رنج و مراقبتهای سالیان متمادی گذشتگان ما به میراث رسیده در حال اضمحلال و نابودی است.