بررسی رابطه بین سرمایه فکری و ریسک سیستماتیک (مطالعه موردی: بورس اوراق بهادار تهران)

امروزه دانش به عنوان مهم ترین سرمایه، جایگزین سرمایه های مادی به ویژه در محیط رقابتی و فناوری شده است. لذا مفهوم سرمایه فکری کاربردی مهم و گسترده یافته است. سرمایه فکری در مشتریان، فرایندها، اطلاعات، علامت تجاری، منابع انسانی و سیستم های سازمان متجلی می شود و نقش فزاینده ای در خلق مزیت های رقابتی پایدار ایفا می کند.در این پژوهش به بررسی رابطه سرمایه فکری وریسک سیستماتیک طی سالهای 1385 تا 1389 در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است و جهت سنجش متغیر مستقل که سرمایه فکری می باشداز مدل پالیک استفاده شده است و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، از داده های بدست آمده از نرم افزار ره آورد نوین ، برای به کمک آماره Spss استفاده شده است. این د اده ها جهت آزمون فرضیه ها توسط نرم افزار Excel محاسبه متغیرهای پژوهش، توسط نرم افزار های توصیفی و استنباطی نظیر تحلیل همبستگی ، مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. بنابراین 85 شرکت فعال بورسی به عنوان نمونه انتخابی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش با استفاده از روش رگرسیون چندگانه برای فرضیه های اصلی صورت گرفته است. فرضیه اصلی اول که به بررسی رابطه بین سرمایه فکری و ریسک کل می پردازد نشان از عدم وجود رابطه معناداری بین سرمایه فکری و ریسک کل در بورس اوراق بهادار تهران دارد. فرضیه اصلی دوم که به بررسی رابطه بین سرمایه فکری و ریسک سیستماتیک در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ذکر شده می پردازد از وجود رابطه معنادار بین سرمایه فکری و ریسک سیستماتیک در بورس خبر می دهد.. نتایج حاصل از این فرضیه ها صرفنظر از اندازه شرکت است حال با درنظرگرفتن اندازه شرکت در هر یک از فرضیه های اصلی به این نتیجه رسیدیم که بین سرمایه فکری و ریسک کل با تأثیر اندازه شرکت رابطه معنادار وجود ندارد و همچنین بین سرمایه فکری و ریسک سیستماتیک با تأثیراندازه شرکت رابطه معنادار وجود ندارد

Keywords:

سرمایه فکری , سرمایه ساختاری , سرمایه انسانی , سرمایه فیزیکی , ریسک سیستماتیک