مقایسه سبک معماری و تزیینات بناهای آرامگاهی عصر ایلخانی در منطقه لواسانات و رودبار قصران با آثار هم عصر ناحیه دماوند
Publish place: Journal of Historical Sociology، Vol: 6، Issue: 1
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 125
This Paper With 29 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSMO-6-1_006
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1404
Abstract:
چکیده
بناهای آرامگاهی در عصر اسلامی ایران نقش بسیار مهمی دارد. این بناها به طور گسترده در تمام نقاط ایران پراکنده اند و از آن ها اطلاعات دقیقی درباره سبک های معماری، تزیینات، مصالح و دیگر ویژگی های مربوط به ساختار و شکلشان می توان به دست آورد. وجود حکومت های شیعی زیدیه در قرن چهارم هجری قمری و مرعشیان در قرن هشتم هجری قمری و نیز مهاجرت سادات و علویان به داخل فلات ایران و مناطق ری، قصران، دماوند، تبرستان، قومس و خراسان از دلایل گسترش این گونه بناها بوده است. با مرگ یا شهادت این افراد، مقابرشان کانونی برای رشد افکار شیعی و نیز قیام و خیزش های عدالت خواهانه می شده است. منطقه لواسانات و رودبار قصران (واقع در شمال تهران) ازنظر اقلیمی، تاریخی و فرهنگی در ارتباط مستقیم با ناحیه دماوند (واقع در حاشیه جنوبی رشته کوه البرز) بوده است. در این مقاله، بناهای عصر ایلخانی موجود در منطقه لواسانات و رودبار قصران با شماری آثار هم عصر در ناحیه دماوند مقایسه و تحلیل شده است. هدف از نگارش این مقاله، مطالعه و مقایسه ساختار معماری بناها، شباهت های سبکی و تفاوت های آن ها در دو منطقه، نوع مصالح به کار رفته و تزیینات آرامگاه هاست. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات به روش میدانی و اسنادی با رویکرد نظری مطالعات تاریخ فرهنگی گردآوری شده است.
Keywords:
Tomb monuments , Islamic architecture , Lavāssānāt and Rūdbār-e Ghasrān , Damāvand , Tabarestān , چکیده
بناهای آرامگاهی در عصر اسلامی ایران نقش بسیار مهمی دارد. این بناها به طور گسترده در تمام نقاط ایران پراکنده اند و از آن ها اطلاعات دقیقی درباره سبک های معماری , تزیینات , مصالح و دیگر ویژگی های مربوط به ساختار و شکلشان می توان به دست آورد. وجود حکومت های شیعی زیدیه در قرن چهارم هجری قمری و مرعشیان در قرن هشتم هجری قمری و نیز مهاجرت سادات و علویان به داخل فلات ایران و مناطق ری , قصران , دماوند , تبرستان , قومس و خراسان از دلایل گسترش این گونه بناها بوده است. با مرگ یا شهادت این افراد , مقابرشان کانونی برای رشد افکار شیعی و نیز قیام و خیزش های عدالت خواهانه می شده است. منطقه لواسانات و رودبار قصران (واقع در شمال تهران) ازنظر اقلیمی , تاریخی و فرهنگی در ارتباط مستقیم با ناحیه دماوند (واقع در حاشیه جنوبی رشته کوه البرز) بوده است. در این مقاله , بناهای عصر ایلخانی موجود در منطقه لواسانات و رودبار قصران با شماری آثار هم عصر در ناحیه دماوند مقایسه و تحلیل شده است. هدف از نگارش این مقاله , مطالعه و مقایسه ساختار معماری بناها , شباهت های سبکی و تفاوت های آن ها در دو منطقه , نوع مصالح به کار رفته و تزیینات آرامگاه هاست. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات به روش میدانی و اسنادی با رویکرد نظری مطالعات تاریخ فرهنگی گردآوری شده است.
واژه های کلیدی: بناهای آرامگاهی , معماری اسلامی , لواسانات و رودبار قصران
Authors
میثم علیئی
Ph.D. Candidate of Archaeology, TarbiatModares University, Tehran, Iran
جواد نیستانی
Assistant Professor in Archaeology, TarbiatModares University, Tehran, Iran
سیدمهدی موسوی کوهپر
Assistant Professor in Archaeology, TarbiatModares University, Tehran, Iran
شهرام یوسفی فر
Associated Professor, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran