ارزیابی کارآیی گروه های آموزشی دانشگاه از مناظر آموزشی، پژوهشی و کارآفرینانه

ماموریت اصلی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی آموزش و پژوهش می باشد که تاثیر عمده ای بر رشد و توسعه کشور ایفا می کنند. دانشگاه ها و مراکزآموزش عالی به طور فزاینده ای علاقه مند به ارزیابی عملکرد واحد های آموزشی خود، از نظر عملکرد آموزشی و عملکرد پژوهشی هستند، چرا که ارزیابی عملکرد علاوه بر پیچیدگی، نقش بسزایی در ارتقا کیفی دانشگاه دارد. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی عملکردآموزشی، پژوهشی و کارآفرینی گروه های آموزشی دانشکده علوم اقتصادی و اداری دانشگاه مازندران طی سال های ۹۴-۹۷ می باشد که ورودی ها و خروجی های موثر از طریق بررسی ادبیات و نظر خبرگان تعین شده و از روش بهترین- بدترین جهت تعیین اوزان ورودی و خروجی ها استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد مهمترین بعد در عملکرد دانشگاهی، بعد آموزشی بوده و بعد پژوهشی و کارآفرینی تقریبا اهمیت یکسانی برای عملکرد گروه های آموزشی دارند. همچنین با توجه به ماهیت عملکردی دانشگاه در توسعه، نیاز است تمرکز گروه های آموزشی در حداکثر کردن خروجی ها باشد. متغیر های خروجی تعداد پذیرفته شدگان در مقاطع تحصیلات تکمیلی، طرح های پژوهشی مورد تصویب دانشگاه و درآمد حاصل از پروژه های صنعتی به ترتیب در ابعاد آموزشی، پژوهشی و کارآفرینی دارای بشترین اهمیت می باشند. نتیجه حاصل از آزمون ویلکاکسون نشان می دهد که رتبه های عملکردی هر یک از گروه های آموزشی در ابعاد عملکردی مستقل از هم نیست و ارتباط این ابعاد را تاکید می کند. استفاده از روش پیشنهادی در این تحقیق می تواند برای ارزیابی عملکردی گروه های آموزشی در دانشگاه ها برای تعیین ضعف ها و نقاط بهبود موثر باشد.

Keywords:

ارزیابی عملکرد , کارآیی , روش بهترین بدترین , گروه های آموزشی , دانشگاه مازندران