نقش جزایر سه گانه ابوموسی تنب بزرگ و تنب کوچک در روابط ایران با کشور های جنوب غرب آسیا

منطقه جنوب غرب آسیا به علل گوناگون یکی از پرتنش ترین مناطق جهان به شمار می رود و این تنش ها موجب شده عوامل واگرایی فواصلی کشور های جنوب غرب آسیا نقش پررنگ تری نسبت به عوامل همگرایی و اشتراکات دینی و فرهنگی این کشورها ایفا کند. موضع گیری های متفاوت کشورهای این منطقه نسبت به انقلاب های برخی کشورهای جنوب غرب آسیا و شاخ آفریقا، ایجاد جبهه های سیاسی مختلف در قبال برخی رویدادهای داخلی کشورهای منطقه مانند حوادث سوریه، بحرین و مصر باعث شده تا منطقه جنوب غرب آسیا بیش از پیش دچار بحران شود. با وجود این بحران ها و تنش ها موضوع ادعای حاکمیت جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک هنوز جزو اولویت های اصلی کشور امارات عربی متحد و کشور های همپیمان آن محسوب می شود و تحرکات این کشور برای استفاده از شرایط بحرانی موجود و رسیدن به اهداف این ادعا پررنگ تر از قبل شده است. در حال حاضر امارات عربی تحد به وسیله رایزنی های گسترده و با استفاده از سازمان های منطقه ای و فرامنطقه ای مانند شورای همکاری کشور های خلیج فارس و اتحادیه عرب، جبهه گسترده علیه ایران تشکیل داده است و لزوم تدوین استراتژی موثر وا تخاذ تصمیمات راهبردی ضروری به نظر می رسد در مقاله پیش رو نقش مناقشه جزایر سه گانه در روابط ایران با سایر کشور های جنوب غرب آسیا مورد بررسی قرار گرفته و به این سوال پاسخ داده شده که بهترین مدل ژئوپلیتیکی و راهبرد ایران برای کاهش تنش و گسترش روابط با کشورهای جنوب غرب آسیا که تحت تاثیر ادعای حاکمیت جزایر سه گانه توسط امارات عربی متحد قرار گرفته اند چه می تواند باشد؟

Keywords:

جزایر سه گانه , موقعیت ژئوپلیتیکی , جنوب غرب آسیا , روابط ایران , شورای همکاری خلیج فارس