بررسی اثربخشی روش های توسعه کم اثر بر مدیریت سیلاب شهری، در زیرحوضه اسپورد، شهر ساری

با توجه به افزایش وقوع رویدادهای سیلابی ناشی از تغییرات اقلیمی و توسعه بی رویه شهری، مدیریت سیلاب شهری به یکی از مهم ترین چالش های جوامع امروزی تبدیل شده است. بر این اساس در این پژوهش، اثربخشی روش های LID و BMP در مدیریت سیلاب شهری در زیرحوضه اسپورد شهر ساری با استفاده از مدل هیدرولوژیکی SWMM مورد ارزیابی قرار گرفت. با شبیه سازی چهار سناریو شامل بام سبز، جوی پوشیده از گیاه، بشکه باران و روسازی نفوذپذیر، تغییرات در حجم و دبی اوج رواناب سطحی نسبت به سناریو پایه (شرایط موجود) بررسی شد. نتایج نشان داد که کلیه سناریوهای حاوی روش های LID و BMP، به طور قابل توجهی در کاهش حجم و دبی اوج رواناب سطحی موثر بوده اند. سناریو های مختلف مقدار کاهش ۹ تا ۵۸ درصدی در حجم رواناب را نشان داد. در بررسی اثرات سناریوها بر پیک رواناب در سطح حوضه ها، کاهش تا ۳۸ درصد رواناب مشاهده شد و سناریوی بام سبز بهترین عملکرد را در این زمینه داشت. همچنین، تحلیل پارامترهای هیدرولوژیکی کلیدی در خروجی ها حاکی از آن است که روش های LID و BMP در کاهش جریان متوسط، حجم کل جریان و جریان ماکزیمم نقش موثری ایفا می کنند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که روش های توسعه کم اثر و بهترین روش مدیریت در کاهش رواناب سطحی و مدیریت سیلاب شهری موثر هستند و هر یک از این روش ها با مکانیسم های خاص و متفاوت به کاهش حجم و پیک رواناب کمک می کنند.

Keywords:

بهترین شیوه های مدیریت سیلاب , روش های توسعه کم اثر , رواناب , مدل SWMM