ریشه یابی چالش های استقرار زیرساخت داده مکانی (SDI) در محدوده حریم پایتخت

حریم پایتخت با نابه سامانی ها و مشکلات متعددی از حیث اقتصادی، اجتماعی، سکونتگاهی و محیط زیست مواجه است و امروز بیش از پیش نیازمند بهبود و ارتقاء مدیریت فضایی است. لازمه سازمان یابی فضایی وجود یک سامانه پشتیبان تصمیم است که تجارب جهانی حاکی از آن است که این سامانه ها در طول زمان بدون بهره گیری از یک زیرساخت داده مکانی به توفیق چندانی دست نمی یابند. پژوهش حاضر ضمن بررسی کامل مطالعات آسیب شناسانه گذشته، با استفاده از روش استخوان ماهی علت بروز چالش ها و موانع استقرار زیرساخت داده مکانی را جستجو نمود. این علل در سه سطح عوامل، معیارها و زیرمعیارها احصاء شدند. تعداد ۶ عامل، ۱۱ معیار و ۱۹ زیرمعیار در نمودار مربوط به این روش درج شدند. در مرحله بعد ضمن استفاده از نظرات خبرگان امر، با خلاصه سازی نتایج مرحله قبل و با بهره گیری از روش آزمون تصمیم گیری و آزمایش ارزیابی (موسوم به دیمتل) کنکاش پیرامون روابط علی و معلولی میان چالش های پیش روی استقرار زیرساخت داده مکانی در محدوده حریم انجام شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سه عامل کیفیت پایین داده های مکانی، عدم وجود فراداده و فقدان و ناکارآمدی استانداردهای تولید نقشه از نوع معلول شناخته شده و دو عامل نگرش غلط به فناوری و تحقیق و هزینه بر بودن تولید داده مکانی از نوع علت هستند. سه عامل دیگر نیز از حیث تاثیرگذاری و تاثیرپذیری ضعیف ارزیابی شدند.

Keywords:

زیرساخت داده مکانی , مدیریت یکپارچه حریم , روش استخوان ماهی , روش آزمون تصمیم گیری و آزمایش ارزیابی