توسعه کارآفرینی اجتماعی از طریق آموزش و توانمندسازی جوامع محلی

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش آموزش و توانمندسازی در توسعه کارآفرینی اجتماعی و ارتقای ظرفیت های جوامع محلی انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ رویکرد، کیفی–اکتشافی است و بر اساس بعد مطالعه، ترکیبی از روش های کتابخانه ای و میدانی به شمار می رود. برای گردآوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با خبرگان حوزه کارآفرینی اجتماعی، فعالان محلی و متخصصان توسعه جامعه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۴ نفر از اساتید دانشگاهی، مدیران نهادهای حمایتی و کارآفرینان اجتماعی فعال در پروژه های محلی بود که با روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. داده های حاصل با روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها منجر به شناسایی ۳۹ کد مفهومی، ۱۴ مضمون پایه و ۷ مضمون سازمان دهنده گردید. مضامین سازمان دهنده شامل ۳ مورد مرتبط با موانع (موانع فرهنگی–اجتماعی، اقتصادی–مالی و نهادی–قانونی)، ۳ مورد مرتبط با محرک ها (فردی–انسانی، اجتماعی–فرهنگی و نهادی–ساختاری) و ۱ مورد مرتبط با سازوکارهای اجرایی بودند. یافته ها نشان می دهد که آموزش و توانمندسازی به عنوان مولفه های کلیدی نقش محوری در شکل گیری و تقویت کارآفرینی اجتماعی ایفا کرده و می توانند زمینه ساز توسعه پایدار و ارتقای رفاه اجتماعی در جوامع محلی باشند.

Keywords:

کارآفرینی اجتماعی , توانمندسازی , آموزش , جوامع محلی , توسعه پایدار