کاربرد دو روش AHP و فازی برای تعیین مکان رصدخانه ژئومغناطیسی در محدوده استان تهران

غیریکنواخت بودن توزیع رصدخانه های ژئومغناطیسی برسطح زمین باعث شده تا در نواحی فاقد رصدخانه های مغناطیسی نتایج حاصل از مدل های جهانی میدان ژئومغناطیس (مثل مدل های IGRF, CHAOS-۴, CM۴, …) حاوی سطح بالایی از خطای سوگیری بوده و در نتیجه الیاسینگ مکانی ایجاد شده، تصویر غلطی از میدان ژئومغناطیس و تغییرات آن در این نواحی ایجاد شود. براساس نقشه های توزیع رصدخانه های مغناطیسی منطقه غرب آسیا از نظر وجود چنین ایستگاه های اندازه گیری بسیار تنک بوده و به غیر از ترکیه که در منطقه بیشترین پوشش رصدخانه ای با استاندارد INTERMAG را دارد، عربستان سعودی، اسرائیل و ایران بسیاری از کشورها فاقد حتی ایستگاه های ثابت برای رصد تغییرات زمانی میدان ژئومغناطیس هستند. رصدخانه ژئومغناطیسی تهران به علت گسترش کلان شهر تهران در معرض نوفه های الکترومغناطیسی متعدد قرار گرفته و باعث شده تا داده های آن فاقد کیفیت لازم برای ثبت در پایگاه های داده جهانی باشند. به منظور حل این مشکل ضروری است تا تجهیزات رصدخانه ای به مکان مناسبی منتقل شوند. مکان یابی رصدخانه ژئومغناطیسی مسئله ای پیچیده و مستلزم ارزیابی عوامل متعدد ناشی از مولدهای گوناگون است. در این پژوهش لایه های اطلاعاتی مربوط به این عوامل مختلف در محدوده استان تهران با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP و روش فازی بررسی و تلفیق می شوند.

Keywords:

روش فازی , استان تهران , رصد خانه