بررسی پهنه بندی خطر فرونشست در حوزه تاسیسات و مناطق مسکونی با بهره گیری از GIS (مطالعه موردی: شهر تبریز)

فرونشست زمین به عنوان فاجعه خاموش قرن از بلایا و مخاطرات طبیعی می باشد. این مقاله به بررسی استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای پهنه بندی خطر فرونشست در حوزه تاسیسات و مناطق مسکونی می پردازد. ابتدا روشهای مختلف مورد استفاده برای ارزیابی خطر فرونشست از جمله تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و روشهای مکانی (Spatial methods) مورد بررسی قرار میگیرد. سپس از دادههای جغرافیایی و مخاطرات طبیعی برای تحلیل و پهنه بندی خطر استفاده می شود. در این تحقیق نقشه مهمترین معیارهای موثر برای پدیده فرونشست تهیه شده و سپس با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه (ANP) و با استفاده از نرم افزار Super Decision معیارها وزن دهی شده و سپس در نرم افزار ArcGIS داده ها با وزن های مختلف ترکیب شده و مناطق مستعد فرونشست اولویت بندی گردیده است. نتایج نشان میدهد که استفاده از GIS به عنوان یک ابزار تحلیلی میتواند به بهبود پهنه بندی و تفسیر خطر فرونشست کمک کند. این روشها میتوانند به مدیران شهری و برنامه ریزان کمک کنند تا برنامههای اضطراری و اقدامات پیشگیرانه ای را برای کاهش خطرات فرونشست ارائه دهند. با توجه به نتایج این مقاله، استفاده از GIS برای ارزیابی خطرات فرونشست و پهنه بندی، آن میتواند به بهبود برنامههای اقدامات پیشگیرانه و مدیریت خطرات در حوزه تاسیسات و مناطق مسکونی کمک کند. از نتایج نهایی پروژه جهت کاهش آسیب پذیری و افزایش قابلیت اطمینان شبکه مخصوصا برای مشترکین خاص و توسعه شبکه در آینده پیشنهاد شده است. در این مقاله به تفصیل به موارد فنی و متدولوژی این پهنه بندی پرداخته شده و نتایج حاصل از استفاده از GIS در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

پهنه بندی , فرونشست , GIS , خطر وقوع فرونشست , پهنه بندی تاسیسات و مناطق مسکونی