واکنش های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی سه ژنوتیپ ایرانی انگور به تنش آبی ایجاد شده توسط پلی اتیلن گلیکول در شرایط درون شیشه ای

تنش کمآبی یکی از تنشهای غیر زنده محیطی است که رشد و تولید درختان میوه را با ایجاد آسیب های فیزیولوژیکی ومرفولوژیکی مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر قرار میدهد. در این بررسی درونشیشهای تاثیر کمآبی ایجاد شده توسط پلیاتیلن -گلیکولPEG) در تغییرات رشدی سه ژنوتیپ ایرانی انگور مورد آزمایش قرار گرفت. گیاهان پس از ریشه دهی به محیطMS حاوی سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول 60000و 3و 6و 9و 12 درصد) منتقل شدند. وجود این ماده در محیط کشت به طور معنی داری وزن و خشک شاخه، طول شاخه و محتوی نسبی آب را در همه تیمار ها نسبت به شاهد کاهش داد. نشت یونی و میزان پرولین به طور معنی داری با افزایش پلی اتیلن گلیکول افزایش پیدا کرد. نتایج همچنین نشان دهنده اختلاف معنیداری در پارامترای فیزیولوژیکی ومرفولوژیکی اندازهگیری شده بین ژنوتیپ های مورد بررسی بود. میتوان نتیجه گرفت کهPEGمیتواند برای غربالگری و دستکاری استرس آبی در شرایط درون شیشهای مورد استفاده قرار گیرد

Keywords:

انگور , تنش کم آبی , پلی اتیلن گلیکول , درون شیشه ای