حفظ محیط زیست از طریق مدیریت آبیاری و کاهش علفکشها در شالیزارهای گیلان

اخیراً تلاش های زیادی با هدف مقابله با مشکلات کم آبی به وجود آمده طی سالهای اخیردر اراضی شالیزاری شروع شده است . براساس مطالعات مذکورانجام آبیاری تناوبی با دور 8 روزه ضمن حفظ عملکرد درحد آبیاری غرقاب دائم باعث صرفه جویی زیادی در میزان آب مصرفی خواهد شد [.2] اما از انجایی که نقش آب درکشت برنج محدود به تامین نیاز آبی گیاه نمی شود و وضعیت غرقاب ومدیریت آب به عنوان یک عامل درکنترل علفهای هرزشالیزار نه فقط رشد علفهای هرزرا کاهش می دهد [3] بلکه کارایی علف کش هارا بالا می برد . هرگونه تغییردروضعیت غرقاب باعث افزایش شدید علفهای هرز خواهدشد 4] و . [5 که خود ضرورت استفاده از علفکش های بیشتری را در شرایط خشکسالی به وجود خواهد آورد که به معنای آلودگی بیشتر محیط زیست می باشد . این درحالیست که درشرایط حاضر هرساله ورود مقدارمتنابهی از علفکش ها، سموم و مواد شیمایی مصرف شده درشالیزارهای استان گیلان به محیط زیست از جمله تالاب انزلی باعث ایجاد آلودگی های زیادی می شود . به طوریکه گزارشات نشان می دهد 25 درصد از کل مواد شیمایی مصرف شده دراراضی شالیزاری استان گیلان به تالاب انزلی وارد می شود [.1] روش مرسوم در اراضی شالیزاری استفاده از دوز 4 لیتر علفکش بوتاکلر در هکتار می باشد . این طرح با هدف حفظ محیط زیست و منابع آبی موجودسعی دارد با پیش بینی راهکارهایی ضمن استفاده از اثرات مطلوب آبیاری تناوبی 8 روزه و کاهش مصرف علفکش ها، از رشدسریع و غیرقابل کنترل علف های هرز شالیزارها در شرایط خشکی جلو گیری کند .