تأثیر وحین و تراکم بوته بر صفات ارتفاع بوته و عملکرد دانه در سویا (.Glycine max L)

به منظور ارزیابی تأثیر وجین و تراکم بوته بر ارتفاع بوته و عملکرد دانه سویا (.Glycine max L) آزمایشی به ثورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل سه تراکم بوته (50 بوته، 25 بوته و 12 بوته در متر مربع) و فاکتور دوم تاریخ وجین علف های هرز در چهار سطح شامل عدم وجین در کل دوره رشد سویا، وجین در سه هفته بعد از سبز شدن، وجین درشش هفته بعد از سبز شدن و وجین در کل دوره رشد سویا بود. تجزیه وریانس داده ها نشان داد که تیمار وجین بر صفات ارتفاع بوته و عملکرد دانه از لحاظ آماری معنی دار بود. بطوریکه بیشترین عملکرد دانه در تیمار وجین در کل دوره رشد سویا (173/01 کیلوگرم در هکتار) و کمترین عملکرد در تیمارهای عدم وجین و وجین شش هفته بعد از سبز شدن حاصل شد. همچنین بیشترین ارتفاع بوته سویا در تیمارهای عدم وجین، وجین در سه هفته بعد از سبز شدن و وجین در شش هفته بعد از سبز شدن مشاهده شد. این آزمایش نشان داد که تیمار تراکم بوته بر عملکرد دانه هیچ گونه تأثیر معنی داری نداشت.

Keywords:

سویا , عملکرد دانه , ارتفاع بوته , تراکم بوته , وجین