تأثیر وجین و تراکم بوته بر عملکرد بیولوژیکی و علف های هرز در سویا (.Glycine max L)

به منظور ارزیابی تأثیر وجین و تراکم بوته بر عملکرد بیولوژیکی سویا و علف های هرز در سویا (Glycine max L) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل سه تراکم بوته (50 بوته، 25 بوته و 12 بوته در متر مربع) و فاکتور دوم تاریخ وجین علف های هرز درچهار سطح شامل عدم وجین در کل دوره رشد سویا، وجین در سه هفته بعد از سبز شدن، وجین در شش هفته بعد از سبز شدن و وجین در کل دوره رشد سویا بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر تراکم بوته و وجین برصفت عملکرد بیولوژیک از لحاظ آماری معنی دار بود. به طوری که بالاترین میزان عملکرد بیولوژیک در فاصله کاشت 40x20 سانتی متر (12 بوته) به دست آمد، همچنین بالاترین عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار وجین در کل طول دوره رشد می باشد. در این بررسی بالاترین میزان بیوماس علف های هرز پهن برگ (286/06 گرم بر متر مربع) مربوط به ترکیب تیماری تراکم 12 بوته و عدم وجین علف های هرز و نیز بالاترین بیوماست علف های هرز باریک برگ (1247/7 گرم بر متر مربع) مربوط به تیمار شاهد (عدم وجین) به دست آمد. براساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس داه ها، تراکم کاشت هیچ اثری بر بیوماست علف های هرز باریک برگ نداشت با توجه به نتایج این بررسی، تراکم 12 بوته در متر مربع و وجین در کل دوره رشد گیاه، بهترین تیمار آزمایشی تشخیص داده شدند.

Keywords:

سویا , تراکم بوته , عملکرد بیولوژیکی , وجین