اثر بخشی تمرینات توانبخشی شناختی بر فرسودگی تحصیلی و پریشانی روانشناختی در پسران دارای اختلال یادگیری خاص در آموزش مجازی دوران کرونایی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی تمرینات توانبخشی شناختی بر فرسودگی تحصیلی و پریشانی روانشناختی در پسران دارای اختلال یادگیری خاص در آموزش مجازی دوران کرونایی بود. پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال یادگیری خاص مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهرستان خرم آباد از دی ماه تا اسفند سال ۱۴۰۰ بود که از این جامعه، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با استفاده از مصاحبه بالینی و تشخیصی ساختاریافته بر اساس DSM-۵ انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شافلی (۲۰۰۷) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر (۲۰۰۳) بود. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و برنامه SPSS انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد اثر بخشی تمرینات توانبخشی شناختی بر فرسودگی تحصیلی و پریشانی روانشناختی در پسران دارای اختلال یادگیری خاص در آموزش مجازی دوران کرونایی معنیدار بوده است (P < ۰.۰۱). با توجه به نتایج به دست آمده میتوان مطرح کرد توانبخشی شناختی تاثیر معناداری بر کاهش فرسودگی تحصیلی و پریشانی روانشناختی در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص دارد.

Keywords:

توانبخشی شناختی , فرسودگی تحصیلی , پریشانی روانشناختی , اختلال یادگیری خاص , کروناویروس