از آنجا که پژوهش در باره ی پدیدهای تربیتی خاصه در مبحث ا نسان ساز
تعلیم و
تربیت میبایست بر نقشه و برنامه ای سنجیده متعارف بر شناخت نوع بشر بعنوان متکاملترین پدیده خلقتاستوار باشد از این رو می طلبد که روش اجرای آن نیز متناسب با فطرت و سرشت او بوده وهمگام بانیاز های حال و آینده اش به عنوان سند و چشم انداز راه مطمح نظر باشد.لذا از آنجا که در این همایش اساس مکتب اسلام و مذهب امامیه و فقه جعفری (امامین پنجم وششم مذهب شعیه ) بعنوان یک ایده پذیرفته شده ،معرفی گردیده لذا آنچه در این مقاله بدان پرداختهشده با قبول فرض مذکور و با ارائه دلائلی مستدل و متقن در مکتب اسلام و مذهب شیعه وبا تکیهبر تعالیم و آموزه های آن امامان همام پیرامون
سبک زندگی بشرح ذیل میباشد :اولا مبحث
روش شناسی در مکتب اسلام و نوع جهان بینی آن الهی است و به تبع آن ایدئولوژی ،هنجارها ، باید ها و نباید ها نیز برای بشر با این دیدگاه مدون است که آدمی خلیفه خدا و لایق کمالاست از این رو، می بایست برای رسیدن به این مقام از الگویی آشنا به مسیر الهی مدد گیرد، از سوییاین الگوی متعالی خود سند ی معتبر و مجسم از مکتب و مذهبی باید باشدکه بتواند پیرامون از کجاآمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟ به کجا میروم آخر ؟ و چگونه زیستن را آنگونه به او بنماید که مقصد ومنظور خلیفه الهی است و برای این مهم یقینا مبدا و آغاز راه
سبک زندگی او در قالب
تعلیم و تربیتی است که اورا شاید.