ارزیابی اثرات محیطی گردشگری روستایی در تنگه واشی با استفاده از مدل DPSIR

کوه ها در نواحی گرم و خشک نظیر کشور ایران جذابیت زیادی را به نمایش می گذارند، مخصوصا زمانی که مناظر طبیعی و منابع آب با یکدیگر به ظهور برسند. این ویژگی جذابیت منحصر به فردی را خلق می کند و مردمان زیادی را از شهرههای بزرگ نظیر تهران، به سمت خود جذب می کند. این علاقه گردشگران، به وسیله آژانس های گردشگری استقبال می شود و انگیزه ای جز سودجویی به وجود نمی اورد. ضعف مدیریت، حجم بالای گردشگران و استفاده از طبیعت بدون احترام به محیط آن باعث تخریب اکوسیستم ها و طبیعت با ارزش منطقه می شود. تنگه واشی دره ای در نزدیکی جنوب شرق تهران و به عنوان مثالی از جذابیت محیط طبیعی و گردشگری روستایی است که به آن اشاره شد. زیبایی طبیعی منطقه و ترکیب آن با رودخانه، آبشار و کتیبه تاریخی جذابیتی را به وجود آورده است که گردشگران زیادی را به این دره و منظر روستایی جذب می کند. مجاورت این منطقه به شهر تهران و ضعف مدیریت مناسب، منابع ارزشمند این منطقه را در سیر قهقرایی قرار داده است. زیستگاههای طبیعی گیاهی، منظر کشاورزی و طبیعی منطقه در حال نابودی و در حال تبدیل شدن به زباله دانی است. بی توجهی به نتیجه ی این فرآیند، نابودی کامل این اکوسیستم هاست. این مقاله سعی کرده است با استفاده از مدل DPSIR به توضیح و بسط فرآیند فاکتورهای تغییرات و نابودکننده محیط شکننده کوهستان و مناطق روستایی در تنگه واشی بپردازد.

Keywords:

گردشگری , گردشگری روستایی , تاثیرات محیطی , مردم محلی , مدل DPSIR