بررسی تحولات جرم محاربه در قوانین جزایی جمهوری اسلامی ایران

امنیت جزء جدایی ناپذیر زندگی اجتماعی است که در چارچوب آن می توان به اهداف والای انسانی و اجتماعی دست یافت. قانون گذار ایران نیز همچون هر حکومت دیگری، به هدف ایجاد یک محیط امن اجتماعی مصادیق متعددی از رفتارهای مخل امنیت را به عنوان یک پدیده مجرمانه، معرفی نموده و مجازا تهای شدیدی را برای آن در نظر گرفته است. محاربه از جمله این رفتارها است. در این جرم، محارب با نشانه گرفتن امنیت، به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنان، دست به سلاح م یبرد و موجب نا امنی در محیط می گردد. نوشتار حاضر تلاش می کند به این پرسش پاسخ دهد که با توجه به تحولات قانون گذاری در نظام جمهوری اسلامی ایران، جرم محاربه شاهد چه تغییراتی بوده است و فرضیه ما بر این است که تعریف قانون گذار از جرم محاربه و برخی مصادیق آن در قانون جدید مجازات اسلامی (ق.م.ا. ) مصوب 1392 دچار تحول شده است. به صورتی که بعضی از مصادیق محاربه در قانون مجازات اسلامی مصوب 1370، عنوان مجرمانه مستقل و جدیدی بنام «بغی» گرفته است. از این رو، تلاش ما بر این است تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با گردآوری منابع از طریق روش کتابخانه ای اقدام به بررسی این موضوع نماییم.

Keywords:

محاربه , بغی , امنیت , تحولات , قانون جدید مجازات اسلامی