سنجش و ارزیابی پتانسیل جغرافیایی سیستم‌های انرژی خورشیدی در معماری شهر زابل

مهم ترین عامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و بخصوص کشور ما، مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی، اداری، تجاری و ... برای سرمایش و گرمایش ساختمان ها است در صورتی که انرژی خورشیدی به عنوان یک منبع مهم انرژی است زیرا به فن آوری های پیشرفته و پرهزینه نیاز نداشته و می تواند به عنوان یک منبع مفید، تأمین کننده انرژی در اکثر نقاط جهان بکار گرفته شود. هدف از این پژوهش سنجش و ارزیابی پتانسیل جغرافیایی سیستم‌های انرژی خورشیدی در معماری شهر زابل می باشد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و مشاهدات میدانی بررسی شده است و تلاش می کند در سیستم انفعالی کیفیت و چگونگی معماری ساختمان به دریافت و ذخیره انرژی خورشیدی بپردازد. نتایج نشان می دهد که اگرچه سوخت های فسیلی باعث رشد سریع اقتصادی جوامع بشری می شود، اما انتشار آلاینده های ناشی از مصرف این سوخت-ها، موجب بروز تغییرات آب و هوایی شده است. همچنین موضوع جهانی شدن و به دنبال آن افزایش رقابت بین کشورهای جهان باعث شده است تا بهینه سازی مصرف انرژی، به عنوان یک سیاست استراتژیک از سوی اقتصاددانان و دولتمردان کشورهای جهان مطرح گردد و شهرهایی همچون زابل که از انرژی خورشیدی سرشاری برخوردارند می توان با اجرای روش های مناسبی جهت کاهش هزینه های مصرف، بکارگیری اصول بهینه-سازی انرژی در ساختمان ها به کاهش آلودگی محیط زیست و مصرف بی رویه سوخت های فسیلی بیانجامد.

سنجش و ارزیابی پتانسیل جغرافیایی سیستم‌های انرژی خورشیدی در معماری شهر زابل Keywords:

پتانسیل جغرافیایی , انرژی خورشیدی , معماری شهر زابل