نقش آموزه های قرآنی و دینی در کاهش بلایای طبیعی

در فرهنگ اسلامی ، گناه باعث بلاست و بلا، تذکر و هشدار خدای رحمان است که عده ای با مشاهده بازتاب طبیعی اعمال زشت خود در عالم، توبه می کنند و بازمی گردند و خود را از ادامه مسیر هلاکت بار و نابود کننده گناه، و از شقاوت ابدی دور می کنند. لذا بلایا، هشداری از روی رحمت خداست و دعوتی عملی برای جامعه گناه آلوده است که دامنی بتکانند. بلازدگی عمومی ، جراحی تلخ جامعه آلوده و معلول گناه زدگی عمومی است. بلای خدا، تذکری عمیق برای آن هایی است که گوش شنیدن نداشته اند، تا شاید با چشیدن بیدار گردند. بلا در معارف اهل بیت، هدیه و نردبان ترقی برای مومن، و کفاره و عامل پاک سازی برای گنهکاران، کیفری هشدار دهنده برای دیگران است. قرآن برای موضع گیری در برابر بلایا، دیدگاه خاص و راهی روشن و پر فایده ارایه می دهد. این که در ارزیابی هایمان ، بلا را عامل گناه معرفی نماییم، انتقاد خشم آلود قرآن را در بر دارد، زیرا قرآن ، انسان ها را به سوی بازگشت ، توبه و پندپذیری در مقابل بلا دعوت می کند. قرآن ، بلا را در سایه گناه می داند و عامل هر گرفتاری را، گناه فرد گرفتار یا اطرافیان اومی داند و بس! و توصیه می نماید که با مشاهده بلا، تنها یقه گناه و گنهکاران را بگیرید.در فرهنگ دینی ، مسبب حوادث طبیعی ، گنهکاران جامعه و همراهان و زمینه سازان آنها و راضیان به کار آن ها هستند .در فرهنگ قرآنی ؛ نظریه پردازان گناه، قانون گذاران حمایت از گناه و ترویج دهندگان گناه و فساد، عامل تمامی بلایای اقتصادی، و فرهنگی و طبیعی معرفی می گردند.حقیقت دنیا؛ در آمیخته با بلا، فنا و تلخی هاست و این میدان امتحان و عرصه رشد و حرکت است . این دنیا جای آرامش و آسایش و لذت دائمی نیست.دنیا، محل تولد و رشد و تکامل جسمی و روحی انسان ، و نیز جایگاه شکوفایی استعدادهای ذاتی و فطری انسانها و همه موجودات است و این شکوفایی، جز با تحرک و تکاپو و خروج از ایستایی و سکون دست یافتنی نیست. حوادث هر چقدر بزرگ و سنگین باشند، به نسبت بزرگی و سنگینی، انسان و جامعه را به حرکت و تکاپو وادار می کنند؛ چرا که بلا دیده ، جز عکس العمل چاره دیگری ندارد و حتی سکون و سکوت در برابر حادثه نیز اثر گذار و تعیین کننده می گردد.اما آنچه بعد از وقوع حوادث بزرگ مهم است، نوع انتخاب گزینه ها و کیفیت انفعال و عکس العمل انسان هاست که به رشد یا سقوط مضاعف آن ها منجر می شود .درابتدای این مقاله ضمن تعریف طبقه بندی بلایای طبیعی و انواع بلایای طبیعی در جهان وایران به بررسی بلایای طبیعی از دیدگاه قرآن وآموزه های دینی واسلامی و وظیفه مردم بعد از مشاهده عذاب و بلایای طبیعی ، به مهمترین حوادث طبیعی مخرب و مرتبط با علوم زمین از جمله سیل، زلزله، زمین لغزش ، خشکسالی و... درپایان با آشنایی به روشهای پیش بینی و پیشگیری به ارایه راهکار ونتیجه گیری پرداخته شده است .

نقش آموزه های قرآنی و دینی در کاهش بلایای طبیعی Keywords:

قرآن , باورهای دینی , بلایای طبیعی , آموزه های قرآنی ودینی , کاهش بلایای , حوادث , اعمال , امتحان , صبر , استقامت