بررسی اخلاق معلمی در قرآن و احادیث

تعلیم و ت علم از ارزشمندترین رفتارهای انسانی است که همواره مورد توجه انسان ها قرار داشته است و معلمی نه به عنوان یک حرفه، بلکه به عنوان یکی از با ارزش ترین رفتارهای بشری از ابتدای خلقت انسان مطرح بوده، چرا که بزرگترین معلم، ذات اقدس الهی است، که اسماء الهی را در آغاز آفرینش به آدم (ع) آموخت. نیاز به دانستن در طول تاریخ، همواره انسان را بر آن داشته تا به دنبال مرجعی برایرفع این نیاز خود باشد و معلمان که به واسطه ی دانستن، در مقام بالاتری نسبت به دیگران قارر داشته اند تلاش نموده اند تا دانسته های خود را به دیگران بیاموزند. در این میان آنچه حائز اهمیت است، آنست که تعلیم دهندگان باید دارای چه ویژگی ها و خصوصیات اخلاقی باشند تا شایستگی امر مهم تعلیم را عهده دار شوند. برای پاسخ به این مسئله، بهترین راه مراجعه به سخنان خالق علم، یعنی همان سرچشمه ی وحیانی است که تجلی آن را در قرآن و سخنان معصومین- علیهم السلام- می بینیم. در این مقاله برآنیم تا با بررسی آیات الهی و روایات ائمه اطهار –علیهم السلام- به خصایص اخلاقی یک معلم مقبول دست یابیم.

Keywords:

اخلاق , قرآن , معلم , حدیث , تعلیم