روش های انتقال نور خورشید در فضای مرکزی ساختمان های بلند

با توجه به افزایش جمعیت شهر ها و همچنین کمبود زمین ، گسترش شهر ها به سمت بلند مرتبه سازی سوق پیدا کرده است. ساختمان های بلند در کمتر از نیم قرن به یکی از ارکان اصلی شهرها تبدیل شده اند، اما در کنار فواید و فرصت هاییکه ایجاد می کنند ، معضلاتی هم برای زندگی بشر دارند. افزایش مصرف انرژی یکی از این معضلات می باشد. لزوم تامین آب، روشنایی، گرما و غیره در مقیاس زیاد و در ارتفاع بالا بحثی است که منجر به صرف هزینه برای انتقال این موارد به همهطبقات بطور یکسان می گردد. از طرفی با توجه به صرف هزینه بالا برای ساخت در ارتفاع ، معماران سعی در حداکثر استفادهاز زمین را دارند. در حالیکه این افزایش مساحت، باعث افزایش عمق ساختمان و به طبع آن کاهش نفوذ نور خورشید به درون طبقات می گردد، از طرفی می دانیم که خورشید نه تنها می تواند تامین کننده بخشی از انرژی گرمایی ساختمان باشد بلکهنور آن بنوعی زندگی بخش بوده و با نور مصنوعی نمی توان آن را جایگزین کرد. در این پژوهش سعی شده است با بررسیراهکارهای انتقال نور خورشید به عمق فضا و امکان سنجی به کارگیری آن ها در ساختمان های بلند روشنایی فضاهای مرکزی محروم از دریافت مستقیم نور خورشید تامین شود. ارائه ی راهکارها در سه بخش دریافت، انتقال و پخش صورتگرفته که هر سیستم با توجه به ویژگی هایی چون فعال، غیر فعال، متمرکز کننده، هدایت کننده و تجهیزات آن ها مورد تحلیل قرار گرفته است. در نهایت باید گفت می توان با به کارگیری این سیستم ها تا حد مطلوبی روشنایی فضا را تامین کرد و از بار مصرفی انرژی ساختمان کاست.