بررسی پتانسیل خودترمیمی و اثربخشی آن در بهبود رفتار خستگی مخلوطهای آسفالتی

خرابى ها در روسازى آسفالتى از عوامل مختلفى نشأت می گیرد که در این میان خستگى و خرابى هاى ناشی از آن، از مدهای اصلى شکست در روسازى بتن آسفالتى مى باشند. سالانه بخش عمده هزینه هاى تعمیرات و نگهدارى راهها صرف بر طرف نمودن خرابى هاى ناشی از ترک ها میگردد. یکى از عواملى که می تواند در افزایش عمر خستگى روسازى آسفالتى موثر باشد، پتانسیل خود ترمیمى آسفالت است. منظور از خود ترمیمى، توانایی بازیابی مشخصات مکانیکى از قبیل سختى و مقاومت از دست رفته و نیز بازگشت جا بجایى حاصل از بازشدگى ترک ها، در طى دوره استراحت و دمای بالا، می باشد. هدف از این مقاله بررسى مطالعات صورت گرفته در زمینه خودترمیمى و میزان اثربخشى روش هاى مختلف در بهبود عمر خستگى مخلوط آسفالتى می باشد. بطور خلاصه نتایج مطالعات نشان مى دهد، عملکرد خودترمیمى مخلوط آسفالتى تا حد زیادى به پتانسیل خودترمیمى لایه بیندر بستگى دارد. همچنین افزودنى هاى رسانا و استفاده از جوان سازها در قالب میکرو کپسول ها، پتانسیل خودترمیمی آسفالت را بهبود می بخشد

Keywords:

خودترمیمی , افزودنی , خستگی , جوان سازها