بررسی نقش کاربری های مختلف اراضی در تولید رسوب ناشی از فرسایش آبکندی (مطالعه موردی: مناطق فداغ لارستان و علامرودشت لامرد)

فرسایش آبکندی به دلیل تولید رسوب و خسارات فراوانی که در نتیجه ی تخریب اراضی، راه ها و سازه های عمرانی در استان فارس وارد می نماید از اولویت بالایی برخوردار است. با توجه به این که یکی از مهمترین علل ایجاد آبکنده ها در کشورهای مختلف، دخالت انسان و به تبع آن تغییر در کاربری اراضی اعلام شده است؛ پژوهش حاضر به بررسی نقش کاربری های مختلف اراضی در تولید رسوب ناشی از این نوع فرسایش در مناطق فداغ لارستان و علامرودشت لامرد، واقع در جنوب استان فارس، پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان داد که تولید رسوب ناشی از فرسایش آبکندی در مناطق مورد مطالعه،با سه عامل اراضی بایر، زراعت دیم و طول جاده، در سطح 1 درصد، با ضریب تبیین 98/3 ،رابطه ی معنی داری دارد و در بین این سه عامل، طول جاده و مساحت اراضی بایر بیشترین تاثیر را بر تولید رسوب ناشی از فرسایش آبکندی دارند. بنابراین هر چه اراضی متروکه و لخت، رها شوند و بر طول جاده ها افزوده گردد؛ بر مساحت آبکندها افزوده خواهد شد. لذا توصیه میشود به منظور کنترل فرسایش آبکندی، راهکارهایی چون استفاده ی صحیح از اراضی، متناسب با پتانسیل آنها، حفظ پوشش گیاهی و مدیریت مناسب مراتع و قرق آنها، در اولویت برنامه های مدیریتی و حفاظتی عرصه های طبیعی قرار گیرد.

Keywords:

تولید رسوب , علامرودشت لامرد , فداغ لارستان , فرسایش آبکندی , کاربری اراضی