نقش عوامل قانونی در جلوگیری از تخریب مراتع(با تاکید بر کمیسیون ماده واحد)

امروزه یکی از چالش های اساسی مطرح در بخش منابع طبیعی، تخریب روزافزون این منابع خدادادی در ابعاد گوناگون است. در واقع تغییر کاربری های غیر اصولی و استفاده مازاد بر توان اکوسیستم های مرتعی و جنگلی به ویژه در جوامع کمتر توسعه یافته که معیشت ایشان به بهره برداری مستقیم از این منابع برمیگردد خسارات جبران ناپذیر را برای عرصه های منابع طبیعی به دنبال داشته است. در همین راستا تصویب قوانین بازدارنده در بخش منابع طبیعی همواره می تواند به عنوان اهرمی در راستای کاهش تخلفات بخش منابع طبیعی مثمر ثمر باشد. یکی از مواد تصویب شده در این باب ماده 56 (ماده 2) قانون حفاظت و حمایت از جنگل ها و مراتع می باشد و در این ماده قوانین مربوط به نحوه ملی و مستثنیات شدن اراضی، نحوه حفاظت و بهره برداری و واگذاری های مشخص گردیده است. بر اساس این قانون مرز دائمی بین اراضی کشاورزی و باغات و مستحدثات روستایی و چراگاه ها با اراضی ملی مشخص می شود.

Keywords:

منابع طبیعی , تخریب , قوانین , کمیسیون ماده واحده , اراضی ملی