با توجه یه پیشرفت و توسعه فیزیکی روزافزون جوامع در سالهای اخیر و همچنین وقوع
مخاطرات و بلایای طبیعی در دنیا میزان آسیبپذیری و خسارات ناشی از وقوع بلایا و حوادث طبیعی روز به روز در حال افزایش بوده است بدین منظور جهت کاستن اثرات و خسارات ناشی از حوادث و بلایا نیازمند داشتن برنامه منسجم و تعریف و تعیین استراتژیهای مناسب مقابله با حوادث و بلایا میباشد. در این بررسی اقدامات و برنامهریزیهای جهانی و ملی جهت کاستن اثرات حوادث و بلایا مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور استراتژیها و برنامه با محوریت روش اداره کردن: چارچوبهای سازمانی، قانونی و دولتی ، شناسایی ارزیابی، پایش و هشدار سریع خطرپذیری ، مدیریت دانش و آموزش ، کاهش عوامل زمینهای خطرپذیری و آمادگی برای پاسخ مؤثر مورد بررسی قرار گرفته است. با بررسیهای بعمل آمده مشخص گردید که برنامهریزیهای جهانی و ملی جهت کاهش خطرپذیری تا حدودی صورت گرفته است که تحقق این برنامهها نیاز به تعهد کامل و تلاش همه فعالان مربوطه اعم از دولتها، سازمانهای منطقهای و بینالمللی و جامعههای مدنی شامل داوطلبان، بخش خصوصی و جامعه علمی دارد. همچنین برای حصول نتیجه بهتر برای کاهش خطرپذیری در جوامع باید ملاحظات خطرپذیری در سیاستهای توسعه پایدار با برنامهریزی ویژه بر پیشگیری و کاهش اثرات بلایا، آمادگی و کاهش آسیبپذیری متمرکز باشد، همچنین توسعه و تقویت نهادها، سازو کارها و ظرفیتها در همه سطوح به خصوص در سطح محلی باید انجام گیرد تا بتوانند به طور نظاممند به برگشتپذیر ساختن جوامع در برابر
مخاطرات کمک نمایند. و در نهایت نیز اگر رویکردهای کاهش خطرپذیری در طراحی و اجرای برنامههای آمادگی اضطراری، مقابله و بازتوانی در راستای بازسازی جوامع تحت تأثیر بصورت یکپارچه و نظاممند اجرا شوند باعث تأثیرگذاری بهتری خواهند بود.