برنامه ریزی مدیریت شهری در راستای پیدایش شهرهای جدید در ایران

معمولاً شهرهای جدید برای تمرکز زدایی کالبدی، اقتصادی و اجتماعی در ناحیه شهری شهرهای بزرگ طراحی می شوند تا با وجود جاذبه نزدیکی به شهرهای بزرگ، جمعیت تشویق به خ روج از مادرشهر شوند تا اسکان به همراه اجرای برنامه های توسعه اقتصادی- اجتماعی فراهم آید، بدین ترتیب جذب سرریزهای جمعیتی، ساماندهی فضایی مادرشهر و ناحیه هری، بهبود وضعیت محیط کار، زندگی سالم و اجتماعی کامل میسر می شود. در واقع مفهوم شهر جدید مفهوم اجزای یک شهر در ی ارتباط ارگانیک با یکدیگر است. برنامه ریزی شهری جدیددر اوایل قرن بیستم و به منظور پاسخ دادن به شرایط ویژه تاریخی پس از انقلاب صنعتی شکل گرفت. تا پیش از انقلاب صنعتی، شهرنشینی و رشد شهرها بسیار محدود بود و به همان نسبت، م سائل و مشکلات شهری، د امنه ای محدود داشت. از این رو نیازی به دخالت گسترده و آگاهان انسان در محیط شهری نبود. به ویژه از اواخر قرن نوزدهم، اوضاع شهرها به شدت بحرانی شد. کارخانه ها و کارگاههای صنعتی در شهرها یا نزدیک آنها استقرار یافت، روستائیان به شهرها هجوم بردند و به کارگران صنعتی مبدل شدند. زاغه نشینی و حاشیه نشینی رشد کرد و بر وسعت شهرها افزوده شد. در مقاله حاضر به بررسی مسائل برنامه ریزی شهرهای جدید با بررسی اصول و چهارچوب لازم جهت این امر و ضرورت این موضوع بهمراه نحوه برنامه ریزی ها و پیش بینی ها و ا صلو مربوط به مکان یابی و م طالعات لازم پرداخته شده است. در ادامه مقاله نیز به بررسی و ارزیابی شهرهای جدید که در ایران ایجاد شده است پرداخته شده و نقاط قوت و ضعف آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است و در پایان نیز بهترین راهکارها در جهت تحقق کامل برنامه ریزی مدیریت شهری کارآمد جهت شهرهای جدید توصیه شده است.

Keywords:

برنامه ریزی مدیریت شهری , شهرهای جدید , مکان یابی