بررسی شرایط اقلیمی شهر رشت در راستای گردشگری با استفاده از شاخص ترجونگ

بررسی و شناخت آسایش بیوکلیماتیک انسانی و آسایش زیست اقلیمی، پایه بهره وری از جاذبه های طبیعی و برنامه ریزی های مختلفی نظیر شهری، عمرانی، جهانگردی و غیره است از اینرو آب و هوا به عنوان یک شاخص جوی زودگذر و محلی می تواند بر روی جذابیت منطقه و همچنین بر روی فعالیتها، کارکردها و آسایش اثر گذار باشد. و اقلیم به عنوان یک پتانسیل قوی و مهم در امر گردشگری به حساب می آید. در این پژوهش سعی شده با استفاده از شاخص ترجونگ که یکی از روشهای بیوکلیمایی انسانی است به آسایش یا عدم آسایش انسان با استفاده از آمار هواشناسی سینوپتیک شهر رشت طی سالهای 1388-1368 مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه در طول سال از نظر وضعیت بیوکلیمایی انسانی از شرایط بسیار خنک تا شرایط داغ برخوردار است که سه ماه اردیبهشت، خرداد و مهر آن دارای شرایط مطبوع و آسایش ا نسانی است.

Keywords:

گردشگری , زیست اقلیم , بیوکلیمای انسانی , ترجونگ , آسایش