آینده ساختمان های حاشیه دریای کاسپین با هویت معماری بومی منطقه

ساختمانها المان هایی کاربردی در فرهنگ و هنر جوامع هستند که دیده شدن آنها توسط عموم مردم صورت می گیرد، چه رسد به ساختمان هایی که با اهداف گسترش روابط بین الملل و در مناطق آزاد بنا می شود و این موارد باید بیشتر در آنجا رعایت گردد ولی در نتیجه رشد نامناسب بافت های مذکور باعث ایجاد آسیب هایی در کالبد امر می گردد. در این رابطه می توان به عواملی اشاره نمود که عدم توجه به آنها موجب کاهش قابلیت های محیط های مورد نظر در تأمین نیازهای مذکور می گردند که از انها می توان به :هویت تاریخی، شناخت اقلیمی، توجه به معماری بومی، رعایت مصرف انرژی و اهمیت آینده چشم انداز منطقه اشاره کرد. در پیمایش حاضر این سوالات کلیدی مطرح می گردد که هماهنگی میان روند ساخت و ساز در منطقه و بستر کالبدی و هویت فرهنگی آن به چه معناست؟ یا که ساختمان ها چگونه می توانند محلی برای تجلی هویت فرهنگی آن منطقه باشند؟ و تلاش ها در این راستا یافتن راه کارهایی مناسب در پاسخ به سوالات مذکور است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی است که با استفاده از استدلال منطقی می باشد، لذا اطلاعات از منابع حاصل و پس از تحلیل، احکام لازم استخراج گردیده است. با توجه به تحلیل انجام گرفته بر روی مشاهدات عینی نمونه های موجود ساخت و ساز در منطقه به نظر می رسد فاکتورهایی همچون توجه اکید بر پیاده سازی احکام معماری بومی چه در طرحی و جه در پروسه ساخت و نگهداری منجر به احیای هویت معماری در حاشیه دریای کاسپین به خصوص منطقه ویژه انزلی می شود.

Keywords:

ساختمان های حاشیه دریای کاسپین , هویت کالبدی , معماری بومی , فرهنگ , اقلیم