توسعه گردشگری روستایی در حاشیه شهرها گامی در جهت تعادل بخشی به تقاضای گردشگری شهری

گردشگری شهری به عنوان شیوه ای برای گذران اوقات فراغت مردم جوامع امروزی می تواند نقش بسزایی در توسعه مناطق شهری ایفا کند با این حال استقبال گسترده از نقاط هدف معدود و محدود در شهرها نه تنها دستیابی به اهداف پیش بینی شده را به تعویق می اندازد؛ بلکه با عبور میزان تقاضای گردشگری از حد بردباری این نقاط، ممکل است نقش منفی نیز در حفظ قابلیت های گردشگری نقاط هدف خاص ایفا کند. بدین لحاظ ایجاد و توسعه فضاهای گردشگری جدید در شهرها و به خصوص نواحی پیرامون آنها می تواند نقش قابل توجهی در توزیع تقاضای گردشگری داشته باشد و از اثرات منفی ترانم تقاضای گردشگری بر نقاط هدف ویژه پیشگیری نماید. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، پس از مرور ادبیات موضوع به مطالعه موردی «پارک ناژوان» به عنوان نمونه فضاهای گردشگری با هویت روستایی- کشاورزی در جنوب غربی شهر اصفهان پرداخته و نقش آن را در تنوع بخشی به فضاهای گردشگری و بالطبع تعادل تقاضای گردشگری این شهر تحلیل می کند. این مطالعه نشان می دهد احیای گردشگری روستایی – کشاورزی در نواحی حاشیه شهرها علاوه بر توسعه این مناطق می تواند نقش ارزشمندی در پاسخگویی به تقاضای روز افزون گردشگری روستایی و کشاورزی ایفا کرده و حفظ و تداوم بهره وری از قابلیت های گردشگری نقاط شناخته شده شهرهای تاریخی در آینده را تضمین نماید.

Keywords:

برنامه ریزی تفرجی , گردشگری روستایی , کشاورزی , گردشگری شهری , پارک ناژوان اصفهان