کمی سازی اثرات بهداشتی ناشی از آلاینده دی اکسید نیتروژن در هوای شهر تبریز طی سال1390 ( با استفاده از مدل AIR Q )
Publish place: The first conference on environmental science and engineering and sustainable development
Publish Year: 1392
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 759
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
IRANEESD01_022
Index date: 16 July 2014
کمی سازی اثرات بهداشتی ناشی از آلاینده دی اکسید نیتروژن در هوای شهر تبریز طی سال1390 ( با استفاده از مدل AIR Q ) abstract
مقدمه : منبع عمده دی اکسید ازت در مناطق شهری حمل ونقل درون شهری است. این گاز انرژی نور خورشیدی را جذب و آغازگر واکنشهای فتوشیمیائی است که منجر به تشکیل مه دود فتوشیمیایی میشود. مقدار رهنمود کیفیت هوا برای 2NO ، 10 µg/m3 به عنوان متوسط سالیانه تعیین شده است. هدف از این مطالعه کمی سازی اثرات بهداشتی منتسب به آلاینده NO2در شهر تبریز واقع در شمال غربی ایران مبتنی بر استفاده از مدلAIR Q در سال 1390 می باشد.روش کار : در مرحله اول غلظت آلاینده ناکس با استفاده از ایستگاه های سنجش آلودگی هوا اندازه گیری گردید.برای نمونه برداری 6 ایستگاه که کل شهر تبریز را در بر گیرد مشخص گردید . انتخاب ایستگاه ها براساس معیارهای EPA بوده است .همچنین پارامترهای دما و فشار از طریق نرم افزار(WWW.MSN.COM) ساعت به ساعت قرائت و ثبت گردید . در مرحله بعد این داده ها توسط نرم افزار EXCEL پردازش گردید و داده های پردازش شده به مدل AIR Q داده شد .نتایج : نتایج حاصل از نمونه برداری در 6 ایستگاه مطالعاتی نشان داد که غلظت NO2 در دو ایستگاه راسته کوچه و باغشمال تبریز به ترتیب بیشترین و کمترین غلظت را داشته اند و متوسط غلظت سالیانه معادل 31/51 میکروگرم بر متر مکعب برای شهر تبریز برآورد گردید . نتایج حاصل از مدل نشان داد که تعداد تجمعی موارد سکته حاد قلبی در سال 1390 ، 16 نفر ، مرگ قلبی برابر با 33 نفر و تعداد تجمعی موارد انسداد ریوی ، برابر با 13 نفر بوده است . بحث و نتیجه گیری : 67 درصد سکته های قلبی منتسب به آلاینده دی اکسید نیتروژن در روزهای با غلظت کمتر ازg/m3μ ا50 رخ داده است . خطر نسبی برای مرگ قلبی عروقی با سطح اطمینان 5 درصد برابر یک می باشد که این به مفهوم صفر بودن مقادیر جزء منتسب و تعداد موارد اضافی منتسب به تماس با NO2 است. با افزایش هر ده میکروگرم بر متر مکعب غلظت دی اکسید نیتروژن ، خطر سکته قلبی 0/36 % ، خطر مرگ قلبی 0/2 % و خطر بیماری مزمن انسداد ریوی 38/.% افزایش یافته است . با وجود خطر نسبی، اثرات بهداشتی NO2درغلظت پائین تر از g/m3μ ا10بدلیل عدم تماس جمعیت با این غلظت ها صفر می باشد به بیان دیگر هیچ روزی در سال 1390 در تبریز نبوده است که غلظت NO2 به زیر 10g/m3μ برسد.
کمی سازی اثرات بهداشتی ناشی از آلاینده دی اکسید نیتروژن در هوای شهر تبریز طی سال1390 ( با استفاده از مدل AIR Q ) Keywords:
کمی سازی اثرات بهداشتی ناشی از آلاینده دی اکسید نیتروژن در هوای شهر تبریز طی سال1390 ( با استفاده از مدل AIR Q ) authors
رضوان رجبی بابااحمدی
کارشناس ارشد تنوع زیستی، گروه علوم محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان، اهواز، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :