ماهیت تعهد به اطلاع رسانی پیش قراردادی و ضمانت اجراهای ناشی از نقض آن

امروزه یکی از مهمترین مباحث حقوق قرارداد ها ،بحث پیرامون تعهد به اطلاع رسانی پیش قراردادی و ضمانت اجراهای ناشی از نقض آن است. مسوولیت پیش قراردادی در جریان مذاکرات مقدماتی محقق می شود و به گفتگو هایی اطلاق می شود که طرفین با امید بستن قرارداد، در راستای تعیین حدود وشرایط عقد به آن می پردازند.در این رابطه آنچه مطرح است،نخست مبنا وماهیت مسوولیت پیش قراردادی و درثانی ضمانت اجرای نقض قواعد حاکم بر مذاکرات پیش قراردادی می باشد.در رابطه با مبنای تعهد به اطلاع رسانی پیش قراردادی،اصل حسن نیت، اولین ومهمترین مبنای مسوولیت است که بر طبق آن طرفین ملزم به ارائه اطلاعات صحیح و عدم قطع مذاکرات می باشند.از سوی دیگر در رابطه با ماهیت چنین مسوولیتی، عده ای از حقوق دانان اعتقاد بر قراردادی بودن ماهیت اطلاع رسانی پیش قراردادی و برخی دیگرآن را ناشی از حاکمیت قانون ودارای ریشه قهری می دانند.گفتنی است که به نظر درباره تعهد به اطلاع رسانی در رابطه با شرایط و توابع عقد، به خصوص در قرارداد های استاندارد یا زمانی که طرفین رابطه امانی با هم دارند، چهره مسوولیت رنگ و بوی قراردادی داشته و در جایی که عرف این چنین مسوولیتی را درباره افشای اطلاعات اساسی و رعایت حسن نیت می شناسد ،دارای ماهیت قهری باشد.با این وجود خسارت های ناشی از تخلف از قواعد فوق ممکن است در دوره پیش قراردادی حاصل شده یا از تقصیر پیش قراردادی در دوره اجرایی عقد ظاهر شود. به نظر استفاده از حق الزام به افشای اطلاعات، حربه جبران ضرر وزیانمادی وحق الزام به اجرای عین تعهد در فرض اول و حق حبس ثمن و استفاده از راهکار فسخ وبطلان قرارداد در حالت دوم از جمله ضمانت اجراهای تخلف از قواعد حاکم بر نقض وظیفه اطلاع رسانی پیش قراردادی باشد.

Keywords:

اطلاع رسانی پیش قراردادی , مذاکرات پیش قراردادی , گفتگو های مقدماتی , اصل حسن نیت , ضمانت اجرا