کنترل بهینه تطبیق پذیر سیستم تهویه مطبوع دور متغیر با استفاده منطق فازی و بهره گیری از الگوریتم ژنتیک جهتبهینه سازی ضرایب کنترلر

سیستم های تهویه مطبوع می بایست شرایط محیطی مطلوب را در یک ساختمان تأمین کنند. در این سیستم ها کنترلر می بایست قابلیت تطبیق با تغییرات پارامترهای محیطی را داشته و از سویی دارای عملکرد بهینه در تأمین این شرایط باشند . در بیشتر سیستم های تهویه مطبوع امروزی از کنترلرهای روشن/خاموش و یا در انواع پیشرفته تر از کنترلر PID استفاده می شود که با توجه به شرایط محیطی متفاوت علاوه بر بهینه نبودن، قادر به تأمین شرایط مطلوب محیطی نیز نمی باشند. از طرفی کنترل سیستم های تهویه هوشمند و سیستم های دور متغیر ، با توجه به افزایش متغیرهای کنترلی دشوارتر و زمانبر می باشد. در این پژوهش یک کنترلر فازی به منظور کنترل بهینه سیستم تهویه مطبوع دور متغیر بکار گرفته شده که شامل یک لایه کنترل فازی ممدانی جهت بررسی تغییرات متغیرهای کنترلی و یک لایه کنترلر سوگینو جهت خطی سازی فازی ضرایب بهره می باشد. کنترلر پیشنهادی در محیط سیمولینک بر روی مدل فضای حالت یک سیستم تهویه مطبوع یک منطقه ای پیاده شده و سپس ضرایب کنترلر توسط الگوریتم ژنتیک با توجه به میزان مصرف انرژیسیستم، بهینه شده است. کنترلر ارائه شده با توجه به ویژگیهای غیرخطی و تغییرات متغیرها دارای پاسخ مناسبی می باشد.

Keywords:

کنترل بهینه تطبیق پذیر , تهویه مطبوع دور متغیر , کنترلرفازی سوگینو , الگوریتم ژنتیک , بهینه سازی مصرف انرژی